De laatste dagen

Zaterdag 02-03-2019 Het was een lazyday we hebben heerlijk aan het strand gelegen en alle indrukken van de bruiloft nog es ff voorbij laten komen, toch echt wel anders dan een bruiloft in Nederland. Zondag zijn we naar de kerk geweest, we moesten verzamelen bij de apotheek. Erika en ik hadden de jurk weer aangetogen, Ineke ging niet mee want was niet in topconditie. Op straat waren de reacties weer heel positief. Bij de kerk aangekomen waren de bruid en bruidegom al aanwezig, ze hadden ongeveer beide dezelfde kledij aan. De bruidegom zou deze morgen de dienst leiden. Nadat iedereen z’n plekje gevonden had kon de dienst beginnen. De kerk zat niet zo vol als de dag van de bruiloft maar was toch mooi gevuld. De dienst was nog maar net aan de gang en ineens een soort van knetterend geluid, ik dacht duizend bommen en granaten er wordt op ons geschoten, maar nee er krakte iemand door de plastic tuinstoel. Het lachen was niet van de lucht. De leden van de kerk hadden een huiswerk opdracht meegekregen hadden om in de achterliggende week te onderzoeken. Een Nederlander vertelde in het Engels hoe het voor hem was. De bruidegom hield een preek, we zongen, baden en men was dankbaar. Ook kregen de bruid en bruidegom namens de kerk nog een cadeau aangeboden ivm hun huwelijk. Na 3 uur was de dienst weer afgelopen en gingen we weer met de taxi naar huis. Lekker koffie gedronken en een gebakje gegeten, dat kunnen ze hier dus ook prima maken. In de middag lekker een poos langs het strand gewandeld en van de zon gegeten. Weer niet al te laat naar bed, want we zouden maandag nog weer naar de markt van Serekunda gaan om nog wat inkopen te doen.
Maandag 04-03-2019: We waren vroeg uit de veren omdat we naar de markt zouden gaan, helaas was Erika niet fit (last van het maag en darmkanaal) dus we hebben besloten om niet te gaan, de chauffeur die we geregeld hadden afgezegd en allemaal weer terug het bed in gegaan. Rond 8 uur waren we weer op, maar er was nog geen verbetering in zicht. Ineke en ik zijn gaan ontbijten hebben toast en wat thee voor Erika meegebracht. Het slot van Ineke der koffer was op de heenweg stuk gegaan en ze was bij de receptie wezen vragen of ze misschien een ti-rip hadden om de ritsen bij elkaar te houden. Mister fixet werd geroepen maar hij kende geen ti-rip, maar ze hoefde zich geen zorgen te maken mister fixet kreeg alles voor elkaar. Eerst kwam hij terug met een hangslot dat was te dik dus kon niet toen heeft hij de koffer ff meegenomen ergens een ringetje aangezet en jawel mister fixet had het voor elkaar, geen woord teveel gezegd dus. Hij had ook gezien dat Erika niet fit was en vroeg of hij nog wat voor haar kon doen, Erika vond het wel fijn om bij het appartement op zo’n bedje van het zwembad te liggen. O dat was geen probleem kwam hij zo ff brengen en ja hoor ff later was hij er met dat bed. Ineke en ik zijn nog ff naar de strip gegaan en later heerlijk van het strand genoten. Het was bloedje heet dus veel in de schaduw gelegen. Tussen de middag daar ook geluncht en blijkbaar hadden we vrienden gemaakt, want na de lunch, Ineke was in zee kregen we van uit de keuken als present een schaal met fruit. Ik wel 3 keer zeggen in mijn steenkolen Engels dat we niks besteld hadden, nee nee klopt is een cadeautje. Khad gezien dat er veel meloen en een paar stukjes banaan op lag, maar wij wilden geen enkel risico lopen dus we hebben alleen de banaan opgegeten en de meloen mee naar huis genomen, niet heel netjes, maar ja. Aan het eind van de middag weer terug naar het appartement naar Erika, ze zat buiten aan haar ors-cocktail, ze was niet de heel dag alleen geweest, want de apenkudde was nog ff op ziekenbezoek geweest. Ineke en ik zijn op tijd op de strip gaan eten omdat er in de avond een bezoek gepland stond bij het kersverse bruidspaar, Erika was helaas niet fit genoeg om mee te gaan en Ineke heeft op Erika gepast, zodat ik kon gaan en ons alle drie vertegenwoordigd heb. We moesten weer verzamelen bij het verzamelpunt en daar kwamen bruid en bruidegom ons ophalen, omdat niemand uit de groep wist hoe je in de duisternis bij het huis van hen moest komen. Het tijdstip van vertrek zou 20.00u zijn maar twerd ietsje later. In 2 busjes gingen we op pad, wederom via ongebaande wegen, door de stikdonkere nacht. Na een niet al te lange rit waren we er. We kregen een rondleiding in en buitenom het huis, prachtig mooie woning! Daarna nog koffie met gebak en hebben we gezamenlijk de avond afgesloten en afscheid van elkaar genomen, best apart....Weer in de taxi en de chauffeur brengt ons keurig naar het hotel. De dames waren al gereed voor de reis naar Rusland, nog ff wat gebabbeld en toen hetzelfde voorbeeld maar gevolgd.
Dinsdag 05-03-2019
Alweer onze laatste dag van deze bijzondere vakantie. We hadden de wekker vroeg gezet, want we wilden de laatste zonnestralen nog mee pikken voordat we naar dat koude natte kikkerland terug vlogen. Erika was gelukkig weer opgeknapt dus kon fijn mee naar ons laatste galgenontbijt en daarna lekker naar het strand, de laatste zonnestraaltjes opgepikt en toen moest het toch echt gaan gebeuren we moesten gaan. Iets opfrissen de laatste spullen inpakken (ik was heeeeel snel klaar) appartement nog 1x checken of we echt niks vergeten waren en toen konden we gaan. Nog ff een bakje koffie gedronken uitgecheckt en de bus in richting het vliegveld. Het inchecken, door de douane enz. ging op z’n Afrikaans niet heel vlot dus, maar verder geen gekkigheid gelukkig. Nog even een broodje gegeten, in de 2 winkels gekeken die er zijn en toen maar weer gaan zitten wachten. Het was tijd voor boarden, stelde ook niet zoveel voor, dus yes we konden zo ongeveer gaan dachten we. Nou niet dus......
Het aantal passagiers was 1x geteld, 2x geteld, 3x geteld.... Er werd ons meegedeeld dat men niet het juiste aantal passagiers had en dat de veiligheid boven alles ging en dat het nog max 10 minuutjes zou duren.... Afijn bijna een uur later kwamen de laatste passagiers binnen ze hadden uit het vliegtuig gemoeten, omdat deze een tussenlanding maakte waren in de vertrekhal in slaap gevallen en hadden dus niet meer aan de vlucht gedacht, niet te geloven toch?! Al met al duurde het toen dus nog wel een tijdje voordat we konden gaan dus met meer dan een uur vertraging vertrokken we; bedankt he, slaapkoppen!
Na 1,5 uur vliegen kwam er goed nieuws vanuit de cockpit, we hadden wind mee, vlogen met een snelheid van 930 km per uur en hadden van de verkeersleiding een andere route gekregen en we zouden 5 minuten later dan gepland op Schiphol aan komen, khad dus iets te hard gefoeterd over de slaperige mensen. Op Schiphol aangekomen weer door de self check van de paspoortcontrole en weer groen licht, op naar de bagageband, ik hoefde daar niet te wachten maar kon naar lost- and found uit de verte zag ik mijn koffer als staan, fijn zeg. Ik weer terug naar de dames en kwas nu toch echt de eerste die de koffer had van de hele vlucht. De band begon ff later ook te draaien en wij dachten yes! @ koffers kwamen op de band, maar daar bleef het bij. De band maar draaien en draaien met die twee koffers maar geen mens haalde ze eraf. Volgens mij waren het 2 lege koffers van Schiphol om ons een beetje bezig te houden. Afijn na een tijdje kwam er een omroep, ze waren vergeten de bagage te lossen en zouden er alles aan doen dat de bagage snel kwam. Een uur aan de band gehangen en ja hoor daar kwam het dan, geeft niet hoor wij willen helemaal niet naar huis. Erika werd opgewacht door haar familie, nog ff gepraat en toen zijn Ineke en ik ook naar huis gegaan. Half 2 in huis, het einde van de hele mooie en bijzonder reis met hindernissen, maar 1 die ik niet graag had willen missen.