Gambiaanse bruiloft

Donderdag gingen we even op pad om een jurk voor de bruiloft te kopen. We hadden wat heen en weer gelopen op de strip, maar konden niet echt wat vinden dus we besloten om naar de markt van Serekunda te gaan. We zagen nog 1 winkeltje op de strip die we nog niet bekeken hadden dus wij naar binnen, wow wat een mooie stoffen. Wij vertelden waarvoor we kwamen en de eigenaresse beloofde dat ze kon zorgen dat het op tijd klaar zou zijn. Wij het model van de jurk bepaald, de stoffen uitgekozen en ondertussen had de eigenaresse naar de kleermaker gebeld dat ie direct moest konen want ze hadden een grote order. Na 10 minuten was hij er. We werden opgemeten en onze maten werden opgeschreven. Om 10.00u waren we daar mee klaar en de eigenaresse vroeg ons om 16.00u terug te zijn, want dan konden we de jurken komen passen. Wij klokslag 16.00u weer terug na een dag strand en ja hoor de jurken waren klaar, hier en daar moest men nog iets innemen, maar ze waren klaar en stonden ons goed. Vrijdag was dan de dag waarvoor we naar Gambia zijn gekomen nl de Gambiaanse bruiloft! Op tijd het ontbijt genuttigd want we moesten ons nog in de jurk hijsen, nog wat eten inslaan want het beloofde een lange dag te worden. Nog even van de vroege zonnestralen genoten bij het zwembad en toen naar het appartement om ons in gereedheid te brengen. Toilet gemaakt en ons in de jurken gehesen. Die van Erika en mij gingen prima, maar Ineke had problemen met de rits, wij nog ff er aan trekken, maar er was geen beweging in te krijgen en zo kreeg ze hem ook niet aan. Er ontstond lichte paniek. Ineke met de jurk onder de arm naar de winkel, die gasten daar het even bekeken er wat aan gemorreld en hij liep weer als een zonnetje. Erika en ik waren Ineke tegemoet gelopen en daar kwam ze aan in haar jurk, wij hadden hem ook en en veel mensen spraken ons aan. Nog ff een bakje koffie gedronken en een gebakje bij de bakker gegeten en toen naar de verzamelplaats gelopen. Daar aangekomen stonden er al meer mensen in gala, leuk om te zien. Meestal is het andersom maar nu vroegen de Afrikanen of ze foto’s van ons mochten maken, hoe grappig?! Er stonden twee busjes die ons zouden vervoeren hup instappen en gaan. De chauffeur bracht ons via de minder begaande wegen bij de kerk waar de ceremonie zou plaats vinden. We stapten uit het busje en hadden weer alle aandacht van de buurtbewoners, velen wilden met ons op de foto, dus weer andersom. Ik had ook een tas laten maken bij mijn jurk en die was toch wel favoriet. Na ongeveer 3 kwartier gewacht te hebben kwam daar het bruidspaar luid toeterend aan. De bruidegom zat in de eerste auto en de bruid in de tweede, schijnt traditie te zijn. Tlijkt mij niet heul gezellig. Ze waren al in het gemeentehuis getrouwd, maar daar mochten alleen de echte getuigen aanwezig zijn en dat waren wij dus niet. We werden gevraagd naar binnen te gaan en plaats te nemen op 1 van de vele plastic kuipstoeltjes die klaar stonden, wij zaten aardig achteraan. Er waren meerdere pastors en allen lazen een stukje uit de Bijbel en deden er daarna wat over uitleggen. En tussendoor uiteraard zingen. De zin die op ons het meest hilarisch over kwam was; God make Adam en Eve en not Adam en Steve. Na het ja woord van bruid en bruidegom kwamen alle pastors naar voren om de zegen aan het bruidspaar mee te geven. We zaten al een aardig poosje in de kerk en onze blaas begon vol te raken. Wij naar buiten en vragen aan 1 van die mensen die buiten liep of we misschien ergens naar de wc konden. Hij nam ons mee een huisje in, alle kamers door en daar kwamen we bij achter bij het huis buiten uit, daar zat een klein gaatje in de grond en daar kon je je behoefte doen en daarna wegspoelen met het water wat klaar stond in bakjes. Ik had ineens geen hoge nood meer en kon het heel zeker weten nog wel een poosje ophouden....
Weer terug in de kerk want de dienst was nog niet voorbij als ik me niet vergis duurde de hele ceremonie 3 uur. We zaten goed er was genoeg te zien en te horen dus twas ook zo nog om. Toen naar buiten voor de (groeps)foto’s en daarna konden we naar de locatie waar de receptie werd gehouden. Hup verzamelen, weer in de bus en gaaaan, ow nee tis Afrika, rustig aan. Even later gingen we toch, twas ongeveer twintig minuten rijden voordat we bij de locatie kwamen. Yes hier was een normale wc. De bogen die versiert waren en waar het bruidspaar onderdoor moest lopen kwamen uit de bus en daar stonden we dan, het duurde maar en het duurde maar. Na een uur gewacht te hebben hoorden we een hoop getoeter jawel daar kwam het bruidspaar aan. Dus wij weer met de bogen in het gelid. Ze moesten nog in de auto blijven zitten, want het eten was er nog niet, ook zo’n leuke gewoonte Op een gegeven moment vond het bruidspaar het wel welletjes dus ze kwamen toch uit de auto en konden ze eindelijk onder de bogen door.
De feest locatie was heel gezellig en mooi ingericht en er was al een Afrikaans muziekje. De ouders moesten op een aparte plek plaatsnemen in de feestzaal en het bruidspaar ging de bruidstaart aan snijden en elkaar voeren dat lukte prima. Wij waren ondertussen voorzien van frisdrank. Even later kregen we ons eten een groot bord vol met rijst, soort mihoen, aardappelprutje, poot van een kip en stukje rundvlees, smaakte heerlijk. Als toetje kregen we een stukje van de bruidstaart was ook niet vies. De hele avond door kwamen er nog mensen binnen en ook zij werden voorzien van eten en drinken, er was genoeg voor iedereen en we hoefden ons niet af te vragen wat we eten of drinken zouden. Na een tijdje vonden wij het wel welletjes en de mensen die heen met ons in het busje zaten ook dus we besloten lekker naar ons hotel te gaan. Wij de bruid en bruidegom bedankt en op naar het busje. De chauffeur had steeds ergens op het feest zitten wachten. Wij erin geklommen zaten klaar en dachten hup gaan. De chauffeur mompelde nog ff iets over dat hij een sleutel van de andere taxi moest wisselen maar zo terug zou zijn, prima jonghuh. Wij wachten en wachten totdat Gerdien het zat werd, zij weer uit het busje het terrein van de feest locatie op en daar had de chauffeur een beetje zitten dommelen. Ze had gezegd halllllo we zitten te wachten u zou ons toch naar huis brengen? ja ja hij kwam eraan. Hij vond het te gezellig om naar huis te gaan denk ik, maakt ook niet elke dag zo’n feest mee...
Bij het hotel aangekomen gelijk gekeken of de koffer er was, helaas niet op de kamer, voor de zekerheid ff gevraagd of hij misschien bij receptie afgegeven was maar ook dat was niet het geval, balen. Daar kwam de mail van de hostess, met de boodschap dat de koffer er niet was en dat ze in overleg met Amsterdam was waar of de koffer was en ze me op de hoogte zou houden. Oké dan, eerst maar es een zwarte koffie genomen, misschien was iets sterkers beter geweest, maar drank maakt nog meer kapot dan je lief is, ooit gaat het goed komen ook met de koffer. Nog een poos buiten gezeten, nagepraat over de bruiloft vol belevenissen welke we niet graag hadden willen missen. Moe en vol van alle indrukken van vandaag niet al te laat het bed opgezocht.