Het echte werk
Door: webmaster
Blijf op de hoogte en volg Cora
23 Juli 2009 | Nicaragua, Granada
22-07-2009
Vanmorgen om 6:30 opgestaan, want ik mocht om 8:00 uur bij Los Pipitos zijn, dit is de school waar de kinderen komen. Eerst weer ff gedoucht, gegeten en toen met de taxi me die kant op laten brengen. Enkele kinderen waren al aanwezig. Ik dacht dat het hek op slot zat, dus riep ik naar 1 van de kinderen die er al zaten onder de boom, kwam er meteen 1 aangesneld en deed voor hoe het hek open moest. Hij begroete me meteen met een omhelzing. Ik liep naar binnen om te kijken of Paloma er al was maar zij was er nog niet. Komt er een jongen naar me toe en vraagt of ik ook een stoel wil en bij hen onder de boom kom zitten, zo gastvrij, natuurlijk doe ik dat. Langzamerhand druppelen de kinderen binnen iedereen wenst elkaar een goedemorgen, geeft elkaar een knuffel, een hand, of een high five en mij laten ze niet buiten schot, wat puur, heerlijk die gelijkheid en eerlijkheid. Om 8:40 uur gaat de eerste bel en de kinderen gaan naar hun klas. Paloma vraagt me wat ik wil gaan doen en dat ik moet roepen zodra ik twee studenten kan gebruiken. Ik de spulletjes klaargezet en aangegeven dat ze kunnen komen. Twee jongens aarde laten poten, grond in bekers laten doen en zaadjes laten poten en ze laten zien als ze de zaadjes goed gaan verzorgen dat er dan plantjes zullen gaan groeien, ze glommen van oor tot oor. Toen dat klaar was hadden de kinderen weer pauze en heb ik samen met drie kinderen een balspel gedaan. Toen de bel ging moesten ze weer naar hun klas. 1 van de drie meisjes bedankte me door me een zoen te geven en zei dat ik haar vriendinnetje was. Met z’n drieën gingen ze dat ook aan Paloma vertellen….
Daarna meegekeken/geholpen in de klas met schrijven, kleuren. Een jongentje was bezig om het alfabet te leren hij moest eerst vele malen de letter “a” opschrijven ging best heel goed. Vervolgens de letter “i” dat ging in de eerste instantie niet zo, hij had nog steeds in zijn hoofdje de letter “a” en bleef volhouden. Bij rij 5 van de 6 kreeg hij door hoe de “i”moest… Juan zegt niets maar gebaarde me steeds dat ik bij hen in de klas moest blijven, gebaarde of ik naast hem kwam zitten, hij moest de rondjes die de juf voor hem gezet had inkleuren, ging goed, maar hij wilde geen hulp. Maria wel zijn moest hartjes kleuren met wasco, eerst was ze boos en kon iedereen een klap krijgen. Ik zat naast haar en ze pakte me hand, ik moest samen met haar de hartjes inkleuren………Toen was er weer pauze 1 heel klein meisje stak in de eerste pauze steeds haar tongetje tegen me uit en stak haar vingertje omhoog zo van pas op, maar nu kon ik een koekje van haar krijgen, zo snel gaat dat. Na deze pauze gingen de kinderen muziek maken, daar zijn ze helemaal mee in hun sas, schitterend die glimmende ogen. Eerst deed ik nog niet mee en bekeek ik het allemaal vanaf de zijlijn. Maria zag dit al heel snel en kwam naar me toen en gebaarde dat ik mee moest doen. Ik gedaan, haar dag kon volgens mij niet meer stuk zo blij keek ze. Ze houden elkaar ook in de gaten met het muziek maken als er 1 tussen uit wil knijpen hup direct gaat er 1 achteraan om die persoon weer bij de les te krijgen, ze voeden elkaar op.
Daarna samen met het meisje waar ik een koekje van kreeg muziek gemaakt, daarna week ze niet meer van me zijde en stond het ook niet toe als er iemand anders vroeg of ik met hem of haar muziek wilde maken, het is zo’n dropje.
Het liep tegen twaalf uur en gingen ze gezamenlijk eten. Ik moest deze middag weer naar Spaanse les dus heb afscheid van ze genomen. Kreeg weer een knuffel van deze en gene en ook de vraag of ik er morgen weer zou zijn. Zeker dan ben ik er weer!!
Ik liep samen met Paloma richting het centrum, zij vertelde me dat Maria voordat ze daar op school kwam bij de honden in een hok opgesloten had gezeten omdat ze gehandicapt is en dat ze daarom nu ook nog niet normaal kan praten en toen ze voor het eerst kwam dat ze blafte, daar kreeg ik wel even kippenvel van, hoeveel kinderen hier in Nicaragua zullen er ook zo’n leven hebben………..
Deze middag les gehad van Norlan, hij is (denk ik) een jongen van een jaar of achttien met ontzettend veel geduld, hij spreek ook Engels en dat is heel erg handig. Hij praat Spaans tegen me, maar als ik het niet kan volgen zegt of schrijft hij het eerst in het Engels en dan kan ik het ook volgen. Veel geleerd deze middag. Om 17:00 uur was deze intensieve middag afgelopen.
Daarna even wat gegeten in de stad. Kwam ik een andere leerling tegen van de Spaanse school. Poosje staan praten zij komt uit Duitsland en logeerde bij mensen in huis. Was heel gezellig. Vervolgens email nog even gecheckt onder het genot van een cappuccino en weer richting mijn huis gegaan.
Tijdje op het balkon gezeten en het was vreselijk aan het weerlichten. Even later was de bui dichterbij en ontaarde dat in een redelijke onweersbui.
Op tijd gaan slapen, want morgen wacht weer een intensieve dag.
Hasta manana (tot morgen).
Vanmorgen om 6:30 opgestaan, want ik mocht om 8:00 uur bij Los Pipitos zijn, dit is de school waar de kinderen komen. Eerst weer ff gedoucht, gegeten en toen met de taxi me die kant op laten brengen. Enkele kinderen waren al aanwezig. Ik dacht dat het hek op slot zat, dus riep ik naar 1 van de kinderen die er al zaten onder de boom, kwam er meteen 1 aangesneld en deed voor hoe het hek open moest. Hij begroete me meteen met een omhelzing. Ik liep naar binnen om te kijken of Paloma er al was maar zij was er nog niet. Komt er een jongen naar me toe en vraagt of ik ook een stoel wil en bij hen onder de boom kom zitten, zo gastvrij, natuurlijk doe ik dat. Langzamerhand druppelen de kinderen binnen iedereen wenst elkaar een goedemorgen, geeft elkaar een knuffel, een hand, of een high five en mij laten ze niet buiten schot, wat puur, heerlijk die gelijkheid en eerlijkheid. Om 8:40 uur gaat de eerste bel en de kinderen gaan naar hun klas. Paloma vraagt me wat ik wil gaan doen en dat ik moet roepen zodra ik twee studenten kan gebruiken. Ik de spulletjes klaargezet en aangegeven dat ze kunnen komen. Twee jongens aarde laten poten, grond in bekers laten doen en zaadjes laten poten en ze laten zien als ze de zaadjes goed gaan verzorgen dat er dan plantjes zullen gaan groeien, ze glommen van oor tot oor. Toen dat klaar was hadden de kinderen weer pauze en heb ik samen met drie kinderen een balspel gedaan. Toen de bel ging moesten ze weer naar hun klas. 1 van de drie meisjes bedankte me door me een zoen te geven en zei dat ik haar vriendinnetje was. Met z’n drieën gingen ze dat ook aan Paloma vertellen….
Daarna meegekeken/geholpen in de klas met schrijven, kleuren. Een jongentje was bezig om het alfabet te leren hij moest eerst vele malen de letter “a” opschrijven ging best heel goed. Vervolgens de letter “i” dat ging in de eerste instantie niet zo, hij had nog steeds in zijn hoofdje de letter “a” en bleef volhouden. Bij rij 5 van de 6 kreeg hij door hoe de “i”moest… Juan zegt niets maar gebaarde me steeds dat ik bij hen in de klas moest blijven, gebaarde of ik naast hem kwam zitten, hij moest de rondjes die de juf voor hem gezet had inkleuren, ging goed, maar hij wilde geen hulp. Maria wel zijn moest hartjes kleuren met wasco, eerst was ze boos en kon iedereen een klap krijgen. Ik zat naast haar en ze pakte me hand, ik moest samen met haar de hartjes inkleuren………Toen was er weer pauze 1 heel klein meisje stak in de eerste pauze steeds haar tongetje tegen me uit en stak haar vingertje omhoog zo van pas op, maar nu kon ik een koekje van haar krijgen, zo snel gaat dat. Na deze pauze gingen de kinderen muziek maken, daar zijn ze helemaal mee in hun sas, schitterend die glimmende ogen. Eerst deed ik nog niet mee en bekeek ik het allemaal vanaf de zijlijn. Maria zag dit al heel snel en kwam naar me toen en gebaarde dat ik mee moest doen. Ik gedaan, haar dag kon volgens mij niet meer stuk zo blij keek ze. Ze houden elkaar ook in de gaten met het muziek maken als er 1 tussen uit wil knijpen hup direct gaat er 1 achteraan om die persoon weer bij de les te krijgen, ze voeden elkaar op.
Daarna samen met het meisje waar ik een koekje van kreeg muziek gemaakt, daarna week ze niet meer van me zijde en stond het ook niet toe als er iemand anders vroeg of ik met hem of haar muziek wilde maken, het is zo’n dropje.
Het liep tegen twaalf uur en gingen ze gezamenlijk eten. Ik moest deze middag weer naar Spaanse les dus heb afscheid van ze genomen. Kreeg weer een knuffel van deze en gene en ook de vraag of ik er morgen weer zou zijn. Zeker dan ben ik er weer!!
Ik liep samen met Paloma richting het centrum, zij vertelde me dat Maria voordat ze daar op school kwam bij de honden in een hok opgesloten had gezeten omdat ze gehandicapt is en dat ze daarom nu ook nog niet normaal kan praten en toen ze voor het eerst kwam dat ze blafte, daar kreeg ik wel even kippenvel van, hoeveel kinderen hier in Nicaragua zullen er ook zo’n leven hebben………..
Deze middag les gehad van Norlan, hij is (denk ik) een jongen van een jaar of achttien met ontzettend veel geduld, hij spreek ook Engels en dat is heel erg handig. Hij praat Spaans tegen me, maar als ik het niet kan volgen zegt of schrijft hij het eerst in het Engels en dan kan ik het ook volgen. Veel geleerd deze middag. Om 17:00 uur was deze intensieve middag afgelopen.
Daarna even wat gegeten in de stad. Kwam ik een andere leerling tegen van de Spaanse school. Poosje staan praten zij komt uit Duitsland en logeerde bij mensen in huis. Was heel gezellig. Vervolgens email nog even gecheckt onder het genot van een cappuccino en weer richting mijn huis gegaan.
Tijdje op het balkon gezeten en het was vreselijk aan het weerlichten. Even later was de bui dichterbij en ontaarde dat in een redelijke onweersbui.
Op tijd gaan slapen, want morgen wacht weer een intensieve dag.
Hasta manana (tot morgen).
-
24 Juli 2009 - 04:52
Wil:
Heee goeie morgen deze morgen en voor jou begint net de nacht....,
Zo echt bijzonder hoor zulke ervaringen, dat is wel even wat anders dan een strandvakantie. Het lijkt mij wel een dankbare vakantie! Nu zie je hetgeen met eigen ogen wat je altijd zag op plaatjes. Bijzonder dat de kinderen elkaar op deze wijze helpen, beter dan alleen maar elkaar dwars zitten. Ze zullen vast ook hun "buien" hebben maar toch....
Vond je het eng met die zware buien?? brr.. he!
Hoe staat het eigenlijk met je Spaans, vordert al een aardig beetje he!! Goed joh!
Ik ga weeeeer mijn plicht doen! Wij proberen nog ff te bellen he, maar de verbinding was gisterenavond bagger.
Saluut!!
Ps. je schrijf je verhalen erg leuk. Liefs xxxxxxx hvje (wist je nog niet he) -
24 Juli 2009 - 08:46
Marianne:
Hola chica!
Het klinkt allemaal super hoor! Is je maag/buik weer helemaal in orde? Veel water drinken hoor. (volgens mij kun je beter flesjes kopen...) Het lijkt me geweldig bij Los Pipitos. Veel succes vandaag weer.
en wat gaat het allemaal snel. Je bent alweer een week op pad. En wat heb je al veel beleefd!
Veel plezier vandaag, succes met je spaanse les en geniet van de kinderen!
saludos -
24 Juli 2009 - 09:29
Henk,Willy En Kids:
Ha Cokelemoos,
Ik geloof dat jij helemaal niet meer terug gaat naar de Fruytier.Dit is wel erg dankbaar werk!! Kun je dat dropje niet meebrengen? Je hebt weer een leuk verslag geschreven! Wij hopen zo op vakantie te gaan maar, nemen geen laptop mee, maar ik zal kijken of ik ook een internetcafe kan vinden dan kan ik je volgen want dat is wel leuk!
Veel succes met de kids en met je spaanse les!!
groetjes
hvje xxx-jes
Henk,Willy,Jan en Sijanne -
24 Juli 2009 - 09:37
Neefie:
heeeeeey cock
het lijkt mij zeer leuk werk om te doen. wel erg zoals dat meisje in dat hondenhok. maar wij gaan nu lkkr op vakantie. enen morge ben ik jarig. In mijn leeftijd ben ik dan half volwassen:P in mijn leeftijd dan he, in mijn daden ben ik al jaren volwassen. maar ik hoop dat je veel plezier daar nog hebt en ik kan helaas niet meer zoveel van je lezen
maar ja dat is niet anders.
de groetjes
~x~X~x~
hvj
je lieve neefie jan -
24 Juli 2009 - 10:07
Esther:
Hé deerntie,
Wat een ongelooflijk mooie verhalen schrijf je steeds. Echt super om te lezen. Precies zoals je bent.. Heerlijk!
Zo te lezen heb je het best naar je zin daar. Een hele onderneming maar toch zou het me ook best mooi lijken. Net wat je schrijft: zo snel als je wordt opgenomen tussen de mensen, als een van hun wordt beschouwd. Fantastisch. Kan menig nederlander een puntje aan zuigen...
Geniet ervan en blijf vooral je verhalen opschrijven. Heerlijk om te lezen!!
Groetjes,
Esther (en René)
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
