Het echte werk

22-07-2009

Vanmorgen om 6:30 opgestaan, want ik mocht om 8:00 uur bij Los Pipitos zijn, dit is de school waar de kinderen komen. Eerst weer ff gedoucht, gegeten en toen met de taxi me die kant op laten brengen. Enkele kinderen waren al aanwezig. Ik dacht dat het hek op slot zat, dus riep ik naar 1 van de kinderen die er al zaten onder de boom, kwam er meteen 1 aangesneld en deed voor hoe het hek open moest. Hij begroete me meteen met een omhelzing. Ik liep naar binnen om te kijken of Paloma er al was maar zij was er nog niet. Komt er een jongen naar me toe en vraagt of ik ook een stoel wil en bij hen onder de boom kom zitten, zo gastvrij, natuurlijk doe ik dat. Langzamerhand druppelen de kinderen binnen iedereen wenst elkaar een goedemorgen, geeft elkaar een knuffel, een hand, of een high five en mij laten ze niet buiten schot, wat puur, heerlijk die gelijkheid en eerlijkheid. Om 8:40 uur gaat de eerste bel en de kinderen gaan naar hun klas. Paloma vraagt me wat ik wil gaan doen en dat ik moet roepen zodra ik twee studenten kan gebruiken. Ik de spulletjes klaargezet en aangegeven dat ze kunnen komen. Twee jongens aarde laten poten, grond in bekers laten doen en zaadjes laten poten en ze laten zien als ze de zaadjes goed gaan verzorgen dat er dan plantjes zullen gaan groeien, ze glommen van oor tot oor. Toen dat klaar was hadden de kinderen weer pauze en heb ik samen met drie kinderen een balspel gedaan. Toen de bel ging moesten ze weer naar hun klas. 1 van de drie meisjes bedankte me door me een zoen te geven en zei dat ik haar vriendinnetje was. Met z’n drieën gingen ze dat ook aan Paloma vertellen….
Daarna meegekeken/geholpen in de klas met schrijven, kleuren. Een jongentje was bezig om het alfabet te leren hij moest eerst vele malen de letter “a” opschrijven ging best heel goed. Vervolgens de letter “i” dat ging in de eerste instantie niet zo, hij had nog steeds in zijn hoofdje de letter “a” en bleef volhouden. Bij rij 5 van de 6 kreeg hij door hoe de “i”moest… Juan zegt niets maar gebaarde me steeds dat ik bij hen in de klas moest blijven, gebaarde of ik naast hem kwam zitten, hij moest de rondjes die de juf voor hem gezet had inkleuren, ging goed, maar hij wilde geen hulp. Maria wel zijn moest hartjes kleuren met wasco, eerst was ze boos en kon iedereen een klap krijgen. Ik zat naast haar en ze pakte me hand, ik moest samen met haar de hartjes inkleuren………Toen was er weer pauze 1 heel klein meisje stak in de eerste pauze steeds haar tongetje tegen me uit en stak haar vingertje omhoog zo van pas op, maar nu kon ik een koekje van haar krijgen, zo snel gaat dat. Na deze pauze gingen de kinderen muziek maken, daar zijn ze helemaal mee in hun sas, schitterend die glimmende ogen. Eerst deed ik nog niet mee en bekeek ik het allemaal vanaf de zijlijn. Maria zag dit al heel snel en kwam naar me toen en gebaarde dat ik mee moest doen. Ik gedaan, haar dag kon volgens mij niet meer stuk zo blij keek ze. Ze houden elkaar ook in de gaten met het muziek maken als er 1 tussen uit wil knijpen hup direct gaat er 1 achteraan om die persoon weer bij de les te krijgen, ze voeden elkaar op.
Daarna samen met het meisje waar ik een koekje van kreeg muziek gemaakt, daarna week ze niet meer van me zijde en stond het ook niet toe als er iemand anders vroeg of ik met hem of haar muziek wilde maken, het is zo’n dropje.

Het liep tegen twaalf uur en gingen ze gezamenlijk eten. Ik moest deze middag weer naar Spaanse les dus heb afscheid van ze genomen. Kreeg weer een knuffel van deze en gene en ook de vraag of ik er morgen weer zou zijn. Zeker dan ben ik er weer!!

Ik liep samen met Paloma richting het centrum, zij vertelde me dat Maria voordat ze daar op school kwam bij de honden in een hok opgesloten had gezeten omdat ze gehandicapt is en dat ze daarom nu ook nog niet normaal kan praten en toen ze voor het eerst kwam dat ze blafte, daar kreeg ik wel even kippenvel van, hoeveel kinderen hier in Nicaragua zullen er ook zo’n leven hebben………..

Deze middag les gehad van Norlan, hij is (denk ik) een jongen van een jaar of achttien met ontzettend veel geduld, hij spreek ook Engels en dat is heel erg handig. Hij praat Spaans tegen me, maar als ik het niet kan volgen zegt of schrijft hij het eerst in het Engels en dan kan ik het ook volgen. Veel geleerd deze middag. Om 17:00 uur was deze intensieve middag afgelopen.

Daarna even wat gegeten in de stad. Kwam ik een andere leerling tegen van de Spaanse school. Poosje staan praten zij komt uit Duitsland en logeerde bij mensen in huis. Was heel gezellig. Vervolgens email nog even gecheckt onder het genot van een cappuccino en weer richting mijn huis gegaan.

Tijdje op het balkon gezeten en het was vreselijk aan het weerlichten. Even later was de bui dichterbij en ontaarde dat in een redelijke onweersbui.

Op tijd gaan slapen, want morgen wacht weer een intensieve dag.

Hasta manana (tot morgen).