Gezellige dag

12-08-2009

Vandaag hoef ik dus niet naar de Spaanse school maar toch was ik er om 6:15 uur uit, gedoucht, gegeten en toch richting school vertrokken. Daar kun je ook je mail checken vandaar. Amanda, Marian en Daan hadden verzonnen dat ze met hun leraar ergens wilden gaan koffiedrinken. Dat wilden ze wel maar onder de voorwaarde dat er alleen Spaans gesproken werd. Naar de stad gewandeld en daar in het park met z’n allen wat gedronken en Spaans zitten kletsen. Ik ben om 11:00 uur met de fiets naar Los Pipitos gegaan omdat ik Donderdag graag wat leuks wilde doen voor de kinderen en dit even met Paloma wilde overleggen. Toen de kinderen me binnen zagen komen waren ze weer dol enthousiast en moeste er weer geknuffeld worden. Ik dacht toen wel morgen kom ik nog terug, maar dan is het definitief……….
Even bij het muziek maken gekeken vanaf de zijlijn, één meisje had helemaal geen zin en kroop bij me op schoot ze had volgens mij zo iets van ze zien het maar, ik wil het ook wel eens van deze kant bekijken.

Om 12:00 uur weer terug gegaan naar de Spaanse school en gekeken hoe laat ik die middag aanwezig moest zijn voor de activiteit, dat was om 14:30 uur vandaag zouden we een bezoek gaan brengen aan de schoenmakers. Samen met de onderwijzer Erika zijn we met de bus die kant op gegaan. Ergens in de middel of nowhere stond deze fabriek. Eerst kwamen we op een kantoor hier draaide de airco overuren en wij waren bijna zover dat we vroegen of we warme chocomel mochten drinken, dat ding stond echt op min 10. Vervolgens liepen we door naar de fabriek, daar was de temperatuur gelijk als buiten, het leek wel of we een klapje tegen ons hoofd kregen. In de fabriek waren heel veel mannen bezig met het maken van schoenen. In de ene helft van de werkplaats werden de voorbereidingen getroffen en in de andere helft werd de schoen in elkaar gezet. De arbeidsomstandigheden waren verre van comfortabel. De mensen werden betaald naar het aantal schoenen dat ze per dag maakten. Per dag werden er meer dan 300 schoenen gemaakt en als wij ze wilden kopen kosten ze omgerekend 20 euri’s. Geen geld zeg ik maar ik ben bang dat voor het salaris wat deze hardwerkende mensen in deze erbarmelijke omstandigheden ontvangen wij in Nederland zouden zeggen, “Daar kom ik mijn bed niet voor uit”. Nadat we dit gezien hadden hebben we nog over de begraafplaats gelopen. Vele mensen hebben daar een familiegraf waarop een heel groot beeld staat je krijgt bijna het gevoel dat je tussen allemaal monumenten loopt, om te zien is het wel mooi, maar het blijft een begraafplaats.

Daarna weer teruggewandeld naar de stad en dat was het einde van de excursie, het was nog redelijk op tijd en ik ben nog heerlijk een uurtje gaan zwemmen, de spiertjes moeten fit blijven.

‘s Avonds hadden we als studenten van de Spaanse school afgesproken om met elkaar nog wat te gaan drinken. Dit was heel gezellig, niet al te laat gemaakt en toen gezamenlijk naar huis gelopen en ons bed opgezocht.