Afscheid nemen.......

13-08-2009 tm 15-08-2009

Vandaag werd ik gewekt door mijn telefoon, het ritme is er dus, maar helaas niet meer voor lang want dit is mijn laatste dag in Granada. Gedoucht tas voor vandaag ingepakt ontbijten had ik niet echt zin in en naar de Spaanse school gegaan. Onderweg een zakje vers klaargemaakt fruit gekocht en dat opgegeten ze zeggen dat ontbijten toch wel goed voor je is in de morgen dus vandaar. Erika de onderwijzer had mij gevraagd of ik een fles cola mee wilde brengen, had ik gedaan. Ik liet haar de fles uit mijn tas halen en ze was zo blij als een kind ze omhelsde de fles…………………..

Mail gecheckt, verslagen bijgewerkt en gemaild met bekende Nederlanders. 9:30 uur naar een andere Los Pipitos gefietst waar ook gehandicapte kinderen zaten die ook pinatas maken dat hadden we van de week gezien. Een pinata is een soort surprise. Toen wij daar een kijkje genomen hadden hingen er minstens 5 die verkocht konden worden en daar was er vandaag nog 1 van over. De leerkracht dacht in de eerste instantie dat ik het zo leuk gevonden had toen we daar waren wezen kijken. Op zich was dat ook zo en hij vroeg of ik even les wilde geven, heb ik gedaan en dit keer in het Spaans, maar eigenlijk kwam ik daar niet voor dus ik hem verteld waar ik wel voor kwam en hij zei die ene pinata is verkocht. Ik zei nou dan houdt het op, helaas. Toch zag hij denk ik dat ik verdrietig was en vroeg aan de leerlingen of zij kans zagen er vandaag nog 1 te maken, dat vonden ze geen probleem dus ik kon hem kopen. Intussen was het lekker gaan regenen, maar ik moest nog meer boodschappen doen. Dus in de stromende regen naar de supermarkt gelopen. Ik had niet voldoende geld bij me dus ik gevraagd of ik daar kon pinnen, het antwoord was ja hoor geen probleem. Snoep en drinken gekocht en bij de kassa gaan staan. De caissière vroeg ook naar mijn legitimatiebewijs maar dat had ik voor de zekerheid maar in mijn appartement gelaten, Ze wees op het aanplakbiljet dat het toch echt moest, ik zeg kan het wel even halen maar dan moet je de boodschappen hier laten staan. Chef erbij wees me ook nog op het biljet ik zeg ja, ja ik weet het. De chef kijkt me nog 1 x aan en zegt het is oké maar de volgende keer wel meebrengen, geen probleem, dat zal voorlopig wel ff duren dacht ik maar dat zie je wel. De boodschappen werden voor me ingepakt en weer terug gezet in de kar. Komt er een jongen aan die daar werkt die met me meeloopt om de kar te duwen, zegt hij waar staat je auto. Ik zeg in Nederland, want ik ben lopend hier naar toe gekomen, dat begreep hij volgens mij niet, blank en dan geen auto?

Met de tassen weer terug naar de Los Pipitos waar ik de pinata had gekocht, daar aangekomen werd de finishing touch nog uitgevoerd en kon ik hem meenemen. Ik zag dat ze de nieuwe al weer aan het beplakken waren dus ook dat kwam goed. Mijn pinata werd zorgvuldig in een grote vuilniszak ingepakt omdat het nog steeds een beetje regende en ik ben lopend naar mijn Los Pipitos gegaan.

Bij Los Pipitos aangekomen de pinata en de boodschappen aan Paloma gegeven en zij heeft hem weer aan het keukenpersoneel gegeven. Paloma stelde voor dat het snoepgoed in zakjes werd gedaan en dat ze van de school er ook nog wat bij in zouden doen. De kinderen begonnen om 11:00 uur weer met het muziek maken. Maria had ook weer in de gaten dat ik er was en ze kroop meteen bij me op schoot. Zo halverwege het muziek maken werden de dingen voor het feest met de pinata in gereedheid gebracht en hier en daar zag je al heel wat oogjes die begonnen te glimmen. De pinata werd door middel van een touw aan een balk gehesen en de kinderen moesten in de kring eromheen gaan zitten. Het eerste was Melissa aan de beurt om met een stok op de pinata te slaan en het snoep wat er dan uitviel was voor degene die het snelste was. Helaas was de kracht van Melissa niet voldoende om er snoep uit te laten vallen. Dus de volgende was aan de beurt, nu was het Maria die een poging mocht wagen. Haar ging het beter af met een paar flinke meppen had ze een gat geslagen en vielen er een aantal snoepjes op de grond. Zo ging het door tot de hele pinata aan gort was. De kinderen kregen daarna allemaal een zakje met snoep zodat iedereen wat gehad had, ook de leerlingen die niet zo snel waren en die niet geslagen hadden.

Ze gingen zich verzamelen zodat ik een foto van hun allemaal kon maken zodat ik hun niet kon vergeten, maar wees niet bang dat gaat zeker niet gebeuren, nadat dit gedaan was, was de tijd aangebroken dat de kinderen weer gingen eten. Ze stelden zich weer op in de rij en mochten hun maaltijd ophalen in de keuken, wachten tot iedereen wat had en dan beginnen aan de goede maaltijd waar altijd bonen bij zitten, hetzij in tomatensaus, fijngemalen of nog weer anders.

De kinderen waren klaar met eten nog een poosje met Maria en Melissa op schoot gezeten, gespeeld en wat het al meer zij. De bel ging weer en de kinderen moesten ook weer hun plaatsje in de klas innemen.

Nog even gepraat met Paloma, haar bedankt voor alles en toen één voor één afscheid genomen van alle aanwezigen, gelukkig verliep dat droog ook als was het wel slikken……..
Met toch wel een leeggevoel terug gelopen naar de andere Los Pipitos omdat daar mijn fiets nog stond, daar aangekomen zag ik dat ze gelukkig de nieuwe Pinata al bijna klaar hadden. Fiets gepakt en terug gefietst naar de Spaanse school. Poosje samen met San Juan in de hangmat gelegen foto’s bekeken en terug gedacht wat een schitterende periode ik in Nicaragua gehad had. Als men gezegd had je moet nog een maand hier blijven omdat je niet terug kunt had ik dat meteen gedaan!

Afscheid genomen van de meeste onderwijzers van mijn Spaanse school en natuurlijk ook van die lieve kleine San Juan. Met de fiets naar het zwembad gegaan daar de mensen ook bedankt en verteld dat ik weer naar huis zou gaan, ze wilden mijn e-mailadres hebben en die van hen kreeg ik ook want die meiden vonden het reuze interessant om Nederlands te leren. Voor hen heb ik ook een aantal standaard woorden opgeschreven zoals goedemiddag, goedenavond enz.

Met de fiets naar mijn appartement want om half zes moesten we weer klaar zijn want we gingen met de Spaanse school naar een traditionele Spaanse avond. Alexandra was ook op de Spaanse school en zij ging onverwacht ook mee, we vertrokken met een minibusje en het was die avond erg gezellig.

22:00 uur waren we weer terug in Granada en we (Marian, Amanda en ik zei de gek) hadden aan Gerco en Marlies beloofd dat we daar ook nog afscheid zouden komen nemen. Marian en Amanda omdat ze verder zouden reizen en ik omdat ik weer naar huis mocht. Alexandra is ook gezellig meegegaan. Wij zaten er nog maar even en daar kwamen de rest van de Nederlandse studenten ook al weer aan het was alweer gezellig.

1:00 uur samen met Alexandra in de taxi naar mijn appartement gegaan, want ik moest de koffer ook nog inpakken en Donaldo zou mij om 3:30 uur ophalen. In de taxi afscheid genomen van Alexandra. Spullen in de koffer geslingerd, hangstoelen die ik gekocht had zorgvuldig ingepakt en toen was het 2:30 uur kon ik twee dingen doen, of nog een uur gaan slapen of lekker op mijn gemak gaan douchen, ik heb voor het laatste gekozen. Daarna de koffers op tijd naar beneden gesjouwd en Donaldo was ook keurig op tijd. Afscheid genomen van Cor die ook nog even om de hoek kwam kijken zo midden in de nacht en ook omdat hij moest want anders had hij de sleutels van het appartement niet.

Spullen ingeladen en vertrokken richting het vliegveld, eerst even gepraat met Donaldo maar ik kreeg inmiddels wel een beetje zware oogjes. Op een gegeven moment merk ik dat we afremmen en naar links afslaan ik sla mijn ogen op en zie dat we al bij het vliegveld zijn. Goodmorning zegt Donaldo en ik zit hem een beetje schaapachtig aan te kijken en vraag zijn we er al? Ja dat heb je goed gezien……. Zo snel kan het dus gaan. Koffers uitgeladen en ook afscheid genomen van Donaldo.

In het luchthavengebouw aangekomen en ik was nog steeds zo duf als een kanarie, kon niet helder denken en nee nee dat kwam die door de drank zoals je misschien wel dacht ;-). Het was gewoon van die drie kwartier maffen en dan zo abdrupt wakker worden. Poosje in de hal liggen soezen en toen ging de gate open. Het enige wat ik had was mijn paspoort en geen tickets kon ook niet denken dat ik ze gezien had. Dacht we gaan het proberen zien we het wel. Ik mijn paspoort aan de grondstewardess afgegeven en ze zegt je kunt nog verlengen als je wil en dan kun je hier nog langer zijn ik zeg had je eerder moeten zeggen heb nu alles ingepakt en mijn familie staat al bijna op Schiphol zo blij zijn ze dat ik weer thuis kom, maar ik denk wel dat ik nog een keer kom, dat was ook goed. Paspoort wordt ergens door heen gehaald en hoep daar staan al je gegevens op het scherm, dat noem ik nog eens goed geregeld.
Inchecken door de douane en weer winkeltjes kijken. Sigaretten gekocht voor een verslaafde in Nederland en koffie gedronken. We mochten instappen maar voordat dat ging gebeuren wilden ze toch even in blik in alle handbagage werpen, dat was geen probleem natuurlijk, de drugs lagen bovenop ;-).

Voordat de mevrouw de veiligheidsinstructies verteld had was ik al in Rusland. Rustige vlucht gehad naar Houston en daar veilig geland, moesten weer door de douane nadat we weer allerlei formulieren ingevuld hadden. Ik moest drie formulieren invullen en had echt op allemaal de helft maar ingevuld, was dus echt nog niet wakker, maar gelukkig werden ze niet boos. Gelukkig had ik maar 4,5 uur om te eten en te drinken en winkeltjes te kijken dus daar ben ik maar weer mee begonnen.

Op tijd naar de gate gegaan, want als ze mijn naam zien krijgen ze volgens mij al hartkloppingen, omdat ik volgens hen nooit op tijd ben en dat valt best mee. Poosje tussen de crew mensen zitten kijken, gesmst want dat kon weer naar een maand en ik was het ook nog niet verleerd. Ingestapt en de lange vlucht kon beginnen. Toen ik het vliegtuig binnen kwam merkte ik het al, het was net of dat je de vriescel binnenkwam zo koud als het er was. Ik zat op een rij met drie stoelen, zat op de buitenste en de middelste bleef lekker leeg. Twee dekens een kussen gepakt, fleece jas aan, voetjes op de bank en weer voordat die vrouw de instructies had laten zien was ik weer onder zeil. Ik werd na een tijdje wakker en er stond een glaasje water en een zakje zoutjes voor me klaar dat gaat dus gewoon goed ook al slaap je. Tijdje gevlogen, gezellig gekletst met een Nederlandse Amerikaanse en toen kwam Schiphol in zicht. Na een goede landing weer door de paspoortcontrole want we kwamen tenslotte uit Amerika….. Poosje op de bagage gewacht en toen beide bagagestukken er waren, naar de aankomsthal gegaan. Daar stonden ze dan, mijn held mams en mijn kleine zusje, volgens mij waren ze best blij dat ze me weer zagen, wel begrijpelijk natuurlijk! Ze waren met mijn auto gekomen en nadat we de bagage erin hadden heb ik maar gelijk even gekeken of ik het autorijden niet verleerd was en inderdaad als je dat een beetje kunt verleer je dat niet meer. Naar huis getjoerkt en daar zat mijn zus in de versierde keuken met de koffie en het gebak klaar, ook stond er hele mooie bos bloemen op tafel, ze waren dus echt HEEL BLIJ dat ik er weer was, dat bleek overal uit, erg leuk!! Zo ongeveer de rest van de dag met z’n allen koffie gedronken, foto’s gekeken, lekker gegeten en de belevenissen verteld.