Hobbelen en mist

13 Augustus

De slaap weer uit en we gaan weer kijken wat het ontbijt ons weer gaat brengen en we hebben wederom niks te klagen. Na dat heerlijke ontbijt slingeren we de koffers weer in de bus, spotten nog een toekan bij ons hotel, vertrekken we en laten we de vulkaan achter ons en gaan we op naar Monteverde. We hadden ergens gelezen dat deze weg niet zo heel best was, nou daar was geen woord aan gelogen, als je nog geen rugklachten had zou je ze na deze rit wel hebben oi, oi, oi wat een gehobbel en gebobbel. Nadat we nog niet zolang op weg zijn zien we beesten langs de kant van de weg lopen, dus hup bus aan de kant en al die toeristen midden op de weg, de veiligheid vergeten we ff, want ja die beesten moeten uiteraard vastgelegd worden. De 1 denkt dat het ratten op hoge poten zijn een ander denkt afstammelingen van wilde zwijnen, maar het blijken de witsnuitneusberen te zijn, leuk woord voor galgje. Afijn de beesten staan op de foto, wij weer in de bus en we hobbelen lekker verder. Na een tijdje komen we langs een koffie tent en daar maken we een stop. We hebben een prachtig uitzicht over het stuwmeer en genieten van onze koffie, zo kunnen we er weer een tijdje tegen. Onderweg stoppen we nog een keer en zo komen we rond de middag in Monteverde aan. Monteverde staat vooral bekend om de omliggende nevelwouden. We krijgen onze kamers toegewezen en hadden hier een upgrade, nou twas een compleet huis, toppie! Even wat gechild op de kamer, helaas was er uit de donkere wolken die er hingen toen we aankwamen een beste plensbui gestart. Wij de regenjas aangetogen, de afdaling gemaakt, en bij het eerste beste eettentje aan tafel geschoven voor een overheerlijke tomatensoep. Langzaamaan begin het toch wat droog te worden, maar ook viel het ons op dat de wolken zo laag hingen en dat daardoor compleet in de mist zaten, hele aparte gewaarwording zo midden op de dag. Nadat we ons eten op hadden nog verder naar beneden gestiefeld en het dorpje verkend. We hoorden ergens vanaf een grasveld een hoop herrie vandaan komen en we zouden geen Nederlanders zijn om ff te onderzoeken waar dat vandaan kwam. Er was een soort markt met daarbij een volksfeest, 2 overgebleven oude mensen compleet uitgedost in cowboy tenue, stonden wat schuifelen op deze herrie, wij vriendelijk naar ze geknikt en zorgen dat we wegkwamen voordat wij mogelijk ten dans gevraagd werden. Nog even het stadje verder verkend en toen de klim weer naar boven gemaakt pfff wat een eind. Afijn op de ruime kamer aangekomen vergeten we dat snel weer. Rest van de middag niet veel meer gedaan, maar toch in de avond weer de steile helling af en op gegaan om heerlijk te eten. Koken kunnen ze echt heel prima in Costa Rica! Daarna nog heerlijk gerelaxt op onze kamer en het wordt bijna afgezaagd op tijd de koffer in.