Aftellen

Zaterdag 31 juli en Zondag 1 augustus
Beide dagen weinig noemenswaardig gedaan.

Maandag 2 augustus

Vandaag na een douche en een bakje cappuccino rond de klok van zevenen vertrokken richting het CDI, daar aangekomen waren en nog maar vier kindjes en volgens mij waren ze allemaal aan het huilen. Ik de kleinste van het stel uit bedje gehaald en een poosje mee in de schommelstoel gezeten, die werd stil en ondertussen waren de anderen gelukkig ook gestopt met huilen. Steeds meer ouders brachten hun kindje en de tas met alle spulletjes voor de dag en Berta was al weer druk met zorgen. Pablo werd ook weer binnengebracht en verdrietig dat hij was evenals het kereltje (ik noem hem even voor het gemak Guan, weet zijn echte naam niet) wat ook zo ongeveer de hele dag huilt. Ik had Guan gepakt en Berta had zijn fles klaargemaakt en hem in het wipstoeltje gezet en was hem aan het wiegen. Pablo zat te huilen in de andere schommelstoel. Guan sliep zo ongeveer en Pablo was de stoel uitgeklommen kwam met zijn handjes de lucht in naar me toe en wilde op mijn schoot, zo hebben we samen een tijd zitten schommelen. Iets na kwart over 11 werd het eten weer binnengebracht, vandaag was het rijst met hier een daar een stukje kip en een soort jus van de welbekende bonen die ze hier ongeveer elke dag eten. Vandaag mocht ik Pablo voeren en dat ging eigenlijk best goed hij had zijn bordje zo goed als leeg.
Tegen tien voor twaalf ze weer hartelijk bedankt en teruggewandeld. In het appartement even mail gecheckt en toen gaan zwemmen, dat was lekker. ‘s avonds gezellig gegeten bij Nuestro Mundo en weer met de taxi naar mijn appartement.

Dinsdag 3 augustus

Het ochtendritueel kennen jullie met gemak wel dat was vandaag weer hetzelfde. Aangekomen bij het CDI mocht ik gelijk de kleinste dame van 4 maand jong in bad doen, daarna afdrogen en aankleden en toen de fles voor haar klaarmaken, deze krijgt ze gewoon in het bedje, het is zo’n dropje dit is ook het meisje waar ik eerder over schreef die ik volgens mij toch wat verwend heb.
Hier en daar een luier verschoond en wat gespeeld met de aanwezige kinderen. Pablo was ook weer gebracht en hij voelt zich volgens mij echt niet thuis op het CDI, hij huilt, huilt en huilt het is echt zielig ik heb hem opgepakt en ben weer met hem in de schommelstoel gaan zitten ook had ik Guan in het wipstoeltje om te wiegen en ze zijn allebei in slaap geraakt. Berta had weer een drankje voor me gehaald en het was van een vrucht van een boom vertelde ze me, vraag me niet naar de naam want die weet ik echt niet meer. Het eten werd weer naar binnengeschoven iets over de klok van 11 en vandaag was dat rijst, bonenpap en soort van geschaafde kaas. Vandaag mocht ik het bij Pablo en Nelson naar binnenwerken en dat ging best goed ze hapten er lekker in. Rond half 12 ze weer hartelijk bedankt en terug gewandeld naar mijn appartement. Mail gecheckt en het weer zag er redelijk uit en ik was van voornemens om te gaan zwemmen. Ik was nog niet onderweg of er dreven al dikke wolken Granada binnen ik dacht nog even en ik kan zodadelijk op de straat zwemmen. Jonge jonge wat een regen hebben we gehad en een onweer ongelofelijk. Er zat 1 lichtflits bij met direct daarop de slag, die sloeg ergens in direct viel de stroom uit. Ja en wat doe je dan? Ben nog even thuis gebleven maar had zoiets van ik ga in de stad kijken hoe het daar is en ben ik er ook mooi voor de duisternis.
Onderweg hadden de meeste huizen/hotels geen stroom er waren er enkelen maar daar stond dan ook een grote generator te brullen. Kom het park doorgelopen en zie tot mijn verbazing dat Gerco en Marlies wel stroom hebben, daar aangekomen vraag ik aan Marlies hoe dat kan zij zegt we hebben het sinds een kwartier maar verder de hele dag nog geen stroom en water gehad. Ik had dus nog niets te klagen. Hapje gegeten en tjoeps daar ging de stroom er weer af, echt het is dan aardedonker in de stad en alleen de lichten van de auto’s zie je. Overal kwamen de kaarsjes vandaan en zo hebben we gezellig zitten praten met het kaarslicht aan,op zich had het wel wat. Om half 11 de taxi naar huis genomen en op me bed gaan liggen, helaas was de stroom er nog dus het was lekker warm in het appartement. Ik lag even op bed en opeens schijnt er een lichtbundel naar binnen. Ik had de lenzen niet in en zag niet helemaal scherp, maar hoorde ook van alles ik dacht heden beneneden wat krijgen we nu? Ik naar beneden bril opgezet en toen op de stoel geklommen om een blik uit het bewuste raam te kunnen werpen. Was het dus de buurman die zijn auto in de garage aan het zetten was en blijkbaar was hem 1 aan het bijlichten en of hij/zij het nu grappig vond om bij mij naar binnen te schijnen dat weet ik niet, maar dat was wel het euvel waar ik van schrok.

Woensdag 4 augustus
Om 6 uur opgestaan, de stroom was er weer maar het water helaas nog niet. Ik had gelukkig nog een fles water staan en daar heb ik me deze morgen maar wat mee opgefrist, fijn is het niet maar ik had geen keus. Vandaag ging er een werknemer van On-Stage met me mee om te kijken hoe het reilt en zeilt op het CDI, ze was rond 7 uur bij me en zo zijn we samen naar het CDI gewandeld. Daar aangekomen zat de directrice bij Berta in het lokaal gezellig te babbelen er waren nog weinig kinderen. Berta vertelde dat ze wel stroom hadden maar nog geen water en dat er nog wel een aantal kindjes moesten badderen. Ze hebben een watertank bij het CDI en later kwam 1 van de medewerksters een flinke emmer water brengen en een paar pannen met gekookt water. Berta deed ondertussen de kleinste in bad en ik mocht haar weer afdrogen en aankleden en de fles voor haar klaar maken. Later nog twee van die kleine dreumesje afgedroogd en aangekleed. Wat er aan de hand was weet ik niet maar ik denk doordat de meeste mensen geen water hadden thuis, dat de meeste kindjes vandaag op het CDI gewassen werden, want er gingen er nu zoveel in bad dat was nog op geen enkele dag gebeurd. Ook mochten ze vandaag een tijdje spelen op de gang ik keek mijn ogen uit en leuk dat ze het vonden er werd veel minder gehuild. Iedereen moest weer naar binnen en dat vonden ze echt niet grappig, velen waren er best moe en gingen lekker liggen pitten. Iets na de klok van elven werd het eten weer binnengeschoven en de meesten begonnen weer te ontwaken. Ik heb bij Pablo de rijst met een soort tomatensoepje erover en kip naar binnen gewerkt, want Katarina wilde echt geen eten van mij. Het was ondertussen al 12 uur geworden en het tijdstip van afscheid nemen was aangebroken, niet echt 1 van mijn sterkste kanten. Berta bedankt voor alles en verteld met handen en voeten dat ik haar een echte topper vind een knuffel gegeven en toen de kindjes 1 voor 1 gedag gezegd tenslotte de directrice haar ook hartelijk bedankt voor alles en toen gegaan. Even mail gecheckt in de stad, daar deed het internet het weer dus dat kwam mooi uit en toe weer terug naar mijn appartement, ook daar deed alles het weer. Weer terug naar de stad hier en daar even gekeken en op tijd gaan eten bij een pizzarestaurant, omdat de toppers dicht zijn, de ober vertelde me dat hij mij herkende van vorig jaar. Het eten was lekker. Weer terug naar mijn appartement lekker in de bank gelegen en op tijd naar bed.

Hasta luego