Ze blijven leuk

Woensdag 28 juli

Vandaag rammelde de wekker van mijn telefoon me wakker om 6:00 uur. Niet zo’n hele fijne nacht gehad maar dat zal wel gekomen zijn dat ik de dagen daarvoor teveel gemaft heb. Lekker gedoucht en toen maar eens bedacht wat ik zou gaan eten. Mijn maag was nog niet geheel in topconditie en ik had vanuit Nederland het ingevlogen advies gekregen om veel cola te drinken, dat zou ontstekingremmend zijn, mooi dat ik dat nog had dit opgedronken en een stukje banaan opgepeuzeld. 7:00 uur de schoentjes aan en weer richting het CDI gewandeld, de zon scheen al weer aardig maar er stond een fijn windje. Daar aangekomen was Berta al weer druk aan het zorgen. De mop werd nog even door het lokaal gehaald en de laatste kinderen werden gebracht. Ik miste 1 van de jongste tweeling en vroeg aan Berta waar zij was. Zij was naar het ziekenhuis had waarschijnlijk een griepje. Heb gehoord dat de Nica’s redelijk kleinzerig zijn en als er maar iets is dat ze dan naar het ziekenhuis gaan en daar een prik vragen. Ook al zit er bij wijze van spreken water in de spuit de volgende dag voelen ze zich vaak alweer een stuk beter. Pablo het donkere jochie kwam nog wat later dan de rest hij vond het niet gezellig om te komen en huilde. Ik hem op schoot genomen en een tijdje met hem in de schommelstoel gezeten, beetje over zijn rugje gekriebeld en zowaar hij werd wat rustiger. Na een tijdje was hij het zat en ging weer in een hoekje zitten waar hij afgelopen Vrijdag ook een hele tijd gezeten heeft. Na een tijdje komt hij weer bij me strekt zijn armpjes uit en kijkt me zo aan van kun jij me dan niet helpen? Ik hem weer op schoot genomen en we hebben weer een poosje zitten schommelen samen, blijkbaar geniet hij hiervan want het huilen stopt en af en toe komt er echt een snik vanuit zijn tenen. Berta was wat aan het spelen met de kindjes en lag met ze op de grond. Op een gegeven moment lag ze daar volgens mij te slapen of zo maar ik keek er een beetje vreemd op, volgens mij werkt ze echt knetterhard. Ik naar haar toe pak haar hand en zeg Berta alles ok? Huh zegt ze, ik zeg sliep je? Een heel verhaal van woorden, wat er precies aan de hand was weet ik niet maar volgens mij lag ze echt even te pitten. Ondertussen hier en daar een luier verschoond, fles gegeven, kindje goed in het bedje gelegd. Berta had bij 1 van de andere twins een luier verschoond, maar ze was de veiligheidsspeld kwijt, alles op de kop en gelukkig kwam het ding weer tevoorschijn, je moet er niet aan denken dat zo’n ding op een verkeerde plek terecht komt. Etenstijd was weer aangebroken ik mocht Pablo voeren en hij vond het zelf ook helemaal goed, vandaag hadden de kids rijst met een soort van kippensoep op het menu, toen ik het zag kreeg ik nog steeds geen trek. Pablo had zijn bordje bijna leeg en was er toen klaar mee. Berta had met het voeren van die kleine hulp gekregen van de directrice en nog een andere collega het ging dus redelijk snel. Vandaag waren er weer 14 van die kleine dreumesen aanwezig waar ze de zorg voor had. Rond 12:00 uur heb ik ze weer hartelijk bedankt en heb ik de tocht naar mijn appartement weer aangevangen. Ik was een klein stukje op weg, de zon scheen hoog aan de hemel en ik dacht als er een taxi langskomt is die voor mij en yes er kwam er 1 voorbij. Ik gezegd wat mijn bestemming was en daar wilde hij me wel heenbrengen. Ondertussen moest hij nog twee kindjes ophalen bij een school en verontschuldigde zich. Kzeg doe maar kalm aan. Hij had al 1 kindje bij zich dus nog twee er bij en toen stond er even later nog een vader met twee kindje aan de kant, hup schuiven en ook op de achterbank. Even later was ik bij mijn appartement. Weer even gedoucht en toen gebeld met het thuisfront. Mamsje was vandaag jarig dus dat was wel een belletje waard. Gelijk even met mijn zus en zusje gesproken en mijn neef en nicht was heel gezellig. Daarna de rest van de middag gewoon gerelaxt nog wat gecontact met andere Nederlanders en toen op tijd naar mijn bed gegaan want ik was al weer moede.

Donderdag 29 juli

Het ritueel herhaald zich, ontwaken, douchen cola met banaan en om iets over zevenen gaan. Bij het CDI aangekomen is Berta al weer druk aan het werk. Het was er weer een beetje een treurigheid, wat een gehuil. De kleinste maar even op schoot genomen dat is echt een dotje, ze zeggen dat je de kleintjes niet kunt verwennen maar als ze huilt en ik til haar op dan is het gelijk stil, hoe moet je dat dan noemen? Het maakt niet uit het is een lieverd dus lekker mee troetelen. In bad gaan vind ze niet zo geweldig werkelijk ze schreeuwt dan echt moord en brand. Er is vandaag een kereltje dat doet niets anders dan huilen en mama roepen, als hij eventjes rustig aan het spelen is wat af en toe gebeurd en Berta verlaat de zaal het maakt niet uit waar hij zit, volgens mij heeft hij oren op steeltjes dan huilt hij gelijk en wijst met zijn vingertje naar de deur en roept mama. Vandaag heb ik hem in een wipstoeltje gezet, fles in de mond en hem zo in slaap proberen te wiegen. Telkens dacht ik nu is hij vertrokken stopte ik met wiegen en hup daar gingen die oogjes weer open zo van wat doe je nu, dus maar weer door, het is gelukkig ongeveer de zelfde beweging als gas geven in de auto dus dat was niet moeilijk. Uiteindelijk viel hij heerlijk in slaap. Hier en daar weer een luier verschoond, wat kindjes in bad gedaan en er wat getroost. Etenstijd was weer aangebroken en vandaag weer rijst op het menu met een vrucht erdoor, mijn portie is voor fikkie. Ik mocht het kereltje eten geven wat ik in slaap gewiegd had even vond hij het goed maar daarna moest Berta het toch echt overnemen, zij heeft een giga goede band met de kinderen ze zijn echt super gek met haar en zij met hun. Nog even wat geholpen en toen gegaan het liep al tegen twaalven, maar dat is niet erg. Ik ging het hek door bij het CDI en wist niet wat ik zag echt een mega pad (kikker). Snel me camera uit de tas en ik had hem daarna sprong hij met een giga sprong het gras in en weg was hij, ik vond het gewoon een beetje griezelig, jongens wat een beest, jullie gaan hem zien. Deze keer gewandeld naar de stad het was wel warm maar ik moest nog wat boodschappen doen vandaar anders was de kans groot dat ik een taxi aangehouden had. Terug naar mijn appartement weer even liggen pitten en toen samen met de buurtjes wat gegeten bij Nuestro Muendo. Daarna nog een tijdje met Gerco en Marlies zitten babbelen en toen taxi naar huis. Rond de klok van elf de slaapzolder wederom bezocht.

Vrijdag 30 juli

Op tijd eruit, douchen wat eten en weer gaan, het spijt me maar ik geloof niet dat wandelen ooit mijn hobby gaat worden. Berta was er al weer en ook een heel aantal van de kids. Berta verontschuldigde zich dat de vloer nog niet gedaan was want de persoon die dat moest doen kwam wat later. De tweeling liep wat rond en de 1 raakte even in paniek toen ze me zag en zette het op een huilen, gelukkig duurde dit niet lang en even later wilde ze wel met me spelen. Steeds druppelden er nog wat ouders binnen die hun kindje brachten, vandaag waren ze er niet allemaal, maar waren er toch 11. Genoeg te doen. Wat getroeteld met de kleinste van het hele stel, haar ook in badje gedaan, water vind ze echt niets, zodra ze de wasbak weer uit is is het goed maar anders huilt ze echt alles bij elkaar. Haar aangekleed en toen was het weer tijd voor de fles. Het is niet zo dat ze er dan even rustig mee op schoot gaan zitten nee de kinderen worden op hun rug gelegd, als ze te klein zijn 1 in de rug en 1 aan de voorkant daar kan de fles op rusten en drinken maar, volgens mij gaat dat in Nederland wel wat anders. De meeste kinderen hebben katoenen luiers om en als die “vol” zijn gaan ze in een tasje en dat is een cadeautje voor de ouders brr. Er was een kereltje en die had op een gegeven moment een kapot geknipt T-shirt aan dan krijg je toch wel even kippenvel. Berta vroeg aan me of een ik een bepaalde vrucht luste ik zei weet ik niet zal het wel proberen. De smaak viel me niet tegen. Ik dacht dat ik hem helemaal ophad er liep een jochie binnen en die vroeg mag ik hem, dacht hij zal de schil wel weggooien voor me maar nee hup het hele gebeuren verdween in zijn mond. Later vroeg Berta aan me of ik ook mango luste, ze zal het van vorige week wel vergeten zijn. Zij er 1 voor me klaar gemaakt met een glas limoensap met veel te veel suiker echt het was mierzoet, mijn tanden zouden uit me mond breken. Ik nog vragen aan Berta of ze echt niet wilde, nee, nee zei ze is voor jou en het was me een glas zeg. Iets over 11 etenstijd weer aangebroken, vandaag weer rijst op het menu, vandaag met kip en groeten, zag er redelijk smakelijk uit. Ik het kereltje eten gegeven wat meestal los rond mag lopen zelf op een kussen gaat liggen pitten als hij moe is, het ging best even goed, maar toch blijft Berta hun heldin. Daarna 1 van de tweeling geholpen met eten en daarbij hetzelfde verhaal, Berta moet het doen. Weer afscheid van ze genomen en terug gewandeld naar mijn appartement. ‘s middags wat gerelaxt en ‘s avonds gegeten bij Nuestro Munod, om half 10 de taxi en om 10 uur plat.