Verslag van het vertrek

17-07-2009
Vanmorgen was het weer vroeg dag, helaas deed mijn wekker niet helemaal zoals ik hem ingesteld had, daardoor was ik een half uur later dan gepland.
Snel de laatste dingen in de koffer gestouwd, koffer gewogen netjes 21 kg, had dus nog meer mee kunnen nemen. Samen met mijn held Mams, Wilna opgehaald en naar Schiphol gereden, lekker regenbuitje voor het stof onderweg gehad.

Netjes 7:00 uur stonden we op Schiphol, afscheid genomen van mijn helden en in gaan checken, dat stelde werkelijk niets voor 5 minuten en het was bekeken. Ik weet niet hoe ik van me afgekeken hem maar een douanier zegt:“good morning” ik terug “goedemorgen, zie ik er echt zo uit” hij zegt je ziet er Amerikaans uit, ik heb het maar opgevat als een compliment. Ik ga wel die richting op dus ik ga daar in ieder geval niet opvallen.

Even een bakje koffie gedronken en nu op naar de winkeltjes, kijken of we daar nog een slag kunnen slaan. Dat is gelukt twee boeken gekocht en een lekker luchtje. Ff met bekenden gebeld en toen iets voor tienen naar de gate gegaan. Kom ik daar aan wordt er gelijk gevraagd waarom ik zo laat ben, gaat ze niks aan en ik ben op tijd waar hebben we het over. Vervolgens gaan zij heel mijn tas doorzoeken (begreep ik niet) volgens mij waren ze bang dat ik drugs mee had.

Het was een mega groot vliegtuig dat helaas 20 minuten te laat vertrok en dat was niet mijn schuld omdat ik niet eens als laatste binnen was. Zat naast twee andere Nederlanders de ene vloog voor het eerst. Goede vlucht gehad en 20:10 Nederlandse tijd (13:10 uur VS tijd hier gaan we dus acht uur terug) stonden we weer met de wieltjes aan de grond in Houston. Vervolgens mocht ik door de douane, hier werden handafdrukken en een irisscan gemaakt. Vervolgens door de poortjes, met mijn tas hadden ze een klein beetje moeite die mocht na 5 keer gescand te zijn ook eindelijk mee. De drugshond reageerde nergens op……

Nu is het dus 4 uur wachten op de volgende vlucht die me naar Managua zal gaan brengen en waar Donaldo op mij staat te wachten om me naar het appartement te brengen. De koffie is al op en ik ga eerst maar weer eens winkeltjes kijken. Deze keer me maar op tijd bij de gate gemeld want volgens mij sta ik inmiddels wel op de zwarte lijst.

Deze keer zat ik bij het raam, mooie zonsondergang gezien een heel bijzonder gezicht is dat als je ze hoog in de lucht zit. De landing ging ook nu weer voorspoedig, vervolgens weer wachten omdat je door de douane moet en dan mag je je koffer gaan halen. Ik kwam aanlopen en de mijne lag er al was toch wel fijn. Laatste papiertje inleveren, want voordat je “binnenkomt” willen ze van alles van je weten. Ook deze was goed, dus kon ik gaan kijken of Donaldo er was, al heel snel troffen we elkaar. Helaas kon ik geen sms versturen, want RaboMobiel was denk ik in Houston gebleven.

Vervolgens heeft hij mij naar Granada gebracht. Onderweg dacht ik ik denk dat we morgen broodje hond moesten eten want die liepen overal in het pikdonker langs de “snelweg” maar blijkbaar zijn deze dieren iets slimmer dan het wild bij ons op de Veluwe want als ze halverwege de weg stonden en er kwam een auto aan dat gingen ze snel de berm in.

Cor opgezocht want in zijn appartement verblijf ik de komende tijd. Onno had al geschreven dat het een heel gaaf appartement is, nou daar heeft hij geen woord aan gelogen. Zo luxe heb ik de afgelopen jaren op vakantie niet gehad, daar kunnen de Grieken nog een hoop van leren!

Het was toen Nederlandse tijd ongeveer tien voor half acht en ik tolde ongeveer van de slaap, had bij Donaldo in de auto ook al zitten te knikkebollen dus ben mijn bed ingedoken. Helaas nog geen contact met het thuisfront gehad.