Wandelen en stenen

30 april

Vandaag genieten we weer van het overheerlijke ontbijt en doen we het rustig aan we bezoeken dan een opgraving in het noorden en zijn in de omgeving Gilwad, we hebben een gezellige dag met elkaar en relaxen vooral heel veel en fijn.

1 mei

We hebben weer het lekkere ontbijt en kunnen zo ongeveer al met de ogen dicht kiezen want eigenlijk is alles lekker. We eten ons weer tonnetje rond en zorgen dat we om 9.00u gereed staan want dan komt onze chauffeur ons weer halen en gaan we naar Petra, dat is ongeveer 250km bij ons vandaan dus een flinke reis voor de boeg. Na een mooie autorit door het afwisselende landschap met een keer een koffie stop komen we in Petra aan. Gelukkig zijn we niet de enigen, whaha overal waar we kijken auto’s en bussen. Even wat rondgereden en daar wordt ons een plekje aangewezen op de parkeerplaats. De man komt vervolgens direct naar ons toe met een kaartje van Petra en kan kan brengen naar de achterkant van Petra en dan hoeven we volgens hem alleen maar te dalen ipv te stijgen, uiteraard is het niet gratis. We overleggen even kort en zeggen dan dat het goed is. We mogen in z’n 4x4 mee en hij laat even zien dat hij het mannetje is, werkelijk met piepende banden door de bochten, de hoogten en diepten in, van mij hoeft dat niet perse. Na een minuut of 10 komen we aan bij de achterkant van Petra, we kopen onze kaartjes en beginnen aan onze route. Al na een paar minuten lopen wordt er aan ons gevraagd of we met de truck mee willen, nee natuurlijk niet we zijn sterk en lopen! Dat is echt super dom zegt de jongen van de truck iedereen die gaat lopen, smeken ons of ze halverwege in mogen stappen, eigenwijs als dat we zijn halen we onze schouders op en zeggen nogmaals wij zijn sterk. We zoeken een steen om even op te zitten en eten onze bammetjes. Daarna sjokken we weer verder onder de zon die hoog aan de hemel staat en lekker op ons brand. Er komen jongens met Ezels langs met de vraag of we op een ezel willen. Nee natuurlijk niet is ons antwoord, we zij sterk.Ze druipen weer af. We lopen vele kilometers en hier en daar zitten pittige klimmetjes bij, het is nl van vlak naar trappetjes gegaan en de treden zijn verre van gelijk, dus bij elke stap is het kijken waar zet ik mijn voet en hoe hoog is de op en afstap. We zijn alweer een stuk verder en het is echt wel pittig, maar opgeven is geen optie. We stijgen weer verder, het zou alleen maar dalen zijn, maar we vermoeden dat die kerel de route nog nooit zelf gelopen heeft. Daar zijn weer de jongens met de ezels of we echt niet op de ezel willen, want het wordt alleen maar zwaarder en dit en dat en zus en zo en ze blijven maar aandringen, dit is echt de laatste mogelijkheid om op de ezel te stappen. Totdat we heeeeel duidelijk zeggend at we het niet willen druipen ze uiteindelijk toch maar af. We klauteren weer een mooi eind verder, houden ons op de been met eten en drinken en komen vanaf de andere kant een jongen op een ezel tegen en vragen hem hoever het nog is totdat we de eerste tempel gaan zien. Hij wijst ons aan op de kaart waar we zijn en het blijkt dat de chauffeur ons niet helemaal op de juiste plaats heeft uitgezet, de rat. We sjokken stug door, maar voelen de botjes wel. Op een gegeven moment komen we toch aan bij de Monastery, wow wat we daar zien is prachtig, de hele tocht was al gaaf maar dit is wel de kers op de taart. We kopen ff een cola en een reep chocola om de suikers weer op peil te brengen want we moeten nog een best eind sjouwen…. en het is al half 5. We zien dat we de benen er weer onder krijgen en sjouwen weer door, tis echt een eind, maar zien nog steeds mooie dingen onderweg. Om iets over half 8 ja jullie lezen het goed komen we moe maar voldaan bij de auto aan, hebben we 13,75km in de pootjes en de tong op onze schoenen. We overleggen even waar we gaan eten en besluiten dat we dat bij het hotel waar we voor 1 nacht zijn gaan doen. We stappen in de auto en na een stijf kwartiertje rijden komen we aan. De baas in lange jurk heet ons welkom en stelt zich voor als Levi. We zijn de andere groeten de gasten die buiten bij het vuur en onder een deken zitten en Levi wijst ons de kamers aan, nou ja kamers, het is niet groot, maar er staan 2 eenpersoons bedden met een matras zo hard als een plank en daarop zo’n zelfde deken als waar die andere gasten buiten onder zitten en een nachtkastje that’s it. Er is een hokje met 2 douches en 2 toiletten, voor alle gasten samen, gelukkig wel de dames en heren gescheiden. Ok dan, dit moeten we ff laten landen en komen tot de conclusie dat we Toos en Gerrit vd Valk in Amman veul meer waarderen. Afijn niet getreurd, we zijn hier maar 1 nacht en morgen is het alweer over. We kleden ons iets warmer aan en gaan bij de andere gasten buiten bij het vuur zitten, maar laten de dekens Saar waar ze horen, op het bed. Al snel komt Levi vragen of we koffie of thee willen ik wil graag beiden proeven en dat mag, het is hier het het tegenovergestelde als in Nederland door de koffie kijk je heen en de thee is bijna zwart. En beide letterlijk en figuurlijk een prikkeling voor je smaakpapillen. We hebben te horen gekregen dat er over 40 minuten eten is, waar vandaan en hoe of wat dat weer bijna niemand, want het ziet er niet naar uit dat er een Johnny is die koken kan, maar wij wachten het rustig af. Je gelooft het of niet na een kleine tijd komt Levi ons roepen en komen er twee grote schalen met rijst op tafel, waar hele uien op liggen maar ook stukken kip. Brood eten ze ook overal bij dus dat kregen we ook en een bakje yoghurt. We zitten met de andere gasten aan tafel, best gezellig. Na het eten gaan we nog even op de stoep zitten, krijgen we nog thee van Levi en daarna gaan we naar onze hut. Maar dan de vraag gaan we op de plank en hoe gaan we op de plank. Ik besluit mijn pyjama lekker fris te houden, voor als we weer in het goede bed slapen en frutsel wat met de deken en dan is het me voor die nacht prima. Om half 12 doen we de oogjes dicht en het snaveltje toe.