Koningsdag

27 April 2023

Nederland maakt zich op voor Koningsdag en Eef en ik zijn om 6.30u gereed om naar Schiphol te gaan, onze reis naar Jordanië begint! Zijn we net strand Nulde voorbij bedenk ik me dat ik mijn lenzen vergeten ben, ik weet bijna zeker dat ik reserve in de koffer heb, maar ja toch slaat de twijfel ff toe. Net voor Nijkerk toch maar even gestopt en check ik heb de reserve bij me, top we kunnen door, anders waren we toch maar ff terug gegaan, want een vakantie de helft maar zien is uiteraard niet de bedoeling. Na een uurtje rijden komen we aan bij de Parking in de buurt van Schiphol, we konden de auto prima kwijt, koffers eruit, stukje lopen en daar stond de bus al, dat ging dus heel voorspoedig. Nog wat inkopen gedaan en toen naar de inceckzuil, tegenwoordig moet je ook bijna alles zelf doen. Paspoort voor de scanner en ja hoor daar stonden onze gegevens op het scherm, klik hier, klik daar, we gingen fluitend door de schermen en de melding kwam dat de zaken geprint werden, nou niet dus. We zeiden nog gekscherend het papier is vast op. Nou hup dan nog maar een keer we wisten nu tenslotte hoe het moest. Klik hier, klik daar en daar was ineens de rode balk met de melding je bagage kan niet ingecheckt worden, hoe dan? Toch maar even assistentie gevraagd, uuh, uuh dan moet u zich even vervoegen bij de incheckbalie zij kunnen u verder helpen. Gelukkig sliep half Nederland nog, maar vierden de mensen die ons land bezocht hadden geen Koningsdag en stond er dus een rij bij de incheckbalie, afijn we waren lekker op tijd dus hoefden ons eigenlijk geen zorgen te maken. Na een tijdje gewacht waren we aan de beurt, wat bleek nu als de koffer doorgelabeld moest worden dan kon je je niet aanmelden bij zo’n zuil, tsja dat viel dus niet te ruiken aan de lucht op Schiphol en dat wisten we dus niet, maar goed de dame aan de balie hielp ons keurig en wij ontvingen een boardingpass en we konden mee zei ze. Bij de douane was het ook niet druk en we waren snel door alle controles heen, top het wachten, koffie drinken kon beginnen, lekker hoor een bakje koffie met zo’n gekregen stroopwafel van een gastje die dat bij de ingang van Schiphol uit stond te delen, vast ter ere van de verjaardag van Willem, dus Willem bij dezen bedankt! Nu nog wat doen aan die idiote prijzen op Schiphol voor alles en je bent m’n vriend! Nadat we verzadigd waren hebben we de gate opgezocht voor onze vlucht naar Kopenhagen, ik weet niet hoe ze het altijd voor elkaar krijgen maar voor mijn gevoel willen ze ons daar enthousiast maken voor de wandelvierdaagse of zo, werkelijk heel Schiphol laten ze je over lopen, waar je ook heen gaat. We zijn nog steeds op tijd dus kunnen nog even zitten. Dan boarden en het gaat nog steeds prima, ons hoor je niet klagen. Na 1,5 in de grote vogel komt Kopenhagen in zicht, tis helder weer en ook de landing gaat prima, voordat we het doorhebben staan we aan de grond. Onze koffer hoeven we niet op te halen, dus we gaan maar lekker eten, de keuze aan eettenten is reuze en de prijzen nog gekker als op Schiphol, dus Willem ook hier een taak voor je. Afijn eten moeten we toch, dus we zoeken een tent en genieten met volle teugen van de warme maaltijd. We komen tot de conclusie dat we geen boardingpas hebben voor onze volgende vlucht, checken alles, maar nee we hebben niks. We gaan op tijd door de paspoortcontrole en die mevrouw vraagt waar we heen gaan, dus we zeggen de bestemming en zegt met z’n tweeën? Dus ik zeg ja en vraag is dat raar? Ze haalt haar schouders op, maar haar gezicht spreekt boekdelen. Wij kijken wat dom en mogen door. Ook op deze luchthaven hebben ze het zo geregeld dat wij wel het minimale aantal stappen vandaag gaan halen, joooow wat een eind weer. Aangekomen bij de gate zit er helaas nog niemand aan de balie die we kunnen vragen naar onze boardingpass, dus we gaan rustig zitten. Na een poosje komt er toch beweging achter de balie en sluiten we achter de twee wachtenden aan. De eerste mw. had heul lang werk, ze zei dat ze militair geweest was, ik wou het niet direct in twijfel trekken, maar denk dat ze gelijk had, ze zag er nl. wel uit alsof ze een jaar in een loopgraaf gelegen had. Afijn we waren aan de beurt, moesten ons paspoort en nog wat papieren overleggen en jawel daar werd de boardingpass geprint, ook weer geregeld, we mogen weer mee, hoe kan het ook anders de schatjes van de Veluwe. Zodra iedereen aanwezig is is daar het tijdstip van vertrek aangebroken, we gaan een eind taxiën voordat we op de baan zijn om op te stijgen, ik ben in slaap gevallen, want na een uur vliegen werd ik wakker en dacht pfff waarom staan we hier nog steeds gereed om op te gaan stijgen, bleek dat we al in de lucht zaten, dus niks mee gekregen van het opstijgen, haha. Na een tijdje kwamen ze langs met eten we konden kiezen uit kip of beef, we kozen voor kip. Het was een heerlijke wrap, soort van bonengerechtje, churros met chocolade, een broodje, stukje kaas en een bakje water, dat was smikkelen. Daarna nog een bakje koffie en we waren verzadigd en verkwikt en voor de afwas ongeschikt. Nog wat gedommeld en na bijna 5 uur vliegen kwam Jordanië in zicht, inmiddels was het al donker buiten dus zagen we de steden vanuit het vliegtuig als kerstdorpjes, blijft mooi. De landing ging prima en we waren dus echt in Jordanië. Uit het vliegtuig en door naar de paspoort controle. Eerst moesten we ons visum laten zien. Op zich zouden ze de gasten die daar achter de balie zitten een communicatie training kunnen doen, ze behandelen je daar niet op z’n allervriendelijkst namelijk. Afijn dat met het visum was goed, daarna nog de controle van ons paspoort ook daar hebben ze niet geleerd om vriendelijk te zijn, we doen maar wat ze vragen want er veranderd waarschijnlijk toch niks aan. Ook daar zijn we door en nu is het nog een kwestie van de koffer halen en daarbij is het altijd de vraag is ie er wel of is ie er niet. Niet te geloven onze koffers draaiden al op de band. Ik pluk die van mij eraf en Eef die van haar. In die van Eef zit helaas een grote scheur. Dus wij opzoek naar de balie waar we daar de melding kunnen doen. Er zitten 2 mannen in een hoek, wijvragen het aan hen, maar die zijn geenszins van plan om ons te gaan helpen en verwijzen ons naar de balie naast ze. We staan er al een tijdje en na een kleine poos komt er iemand vanaf achter en vraagt wat hij voor ons kan doen, wij in ons steenkolen Engels proberen duidelijk te maken wat er aan de hand is. Hij begrijpt ons gelukkig, pakt 1 of ander formulier en stelt 100.000 vragen, maar het lijkt goed te komen, we gaan met een geprint formulier de deur uit en volgens hem krijgen we bericht, kan uiteraard wel even duren, prima jonguh. Hup op weg naar onze chauffeur die ons van de luchthaven zal halen. Hij staat gelukkig al op ons te wachten. Nog even geld opnemen en een simkaart kopen en dan kunnen we naar ons hotel gebracht worden. Na bijna een half uur zijn we bij het hotel, daar aangekomen komt de portier al naar buiten om onze koffers naar binnen te halen. Nou vooruit toe dan maar. We melden ons bij de receptie en die man vraagt werkelijk 5 x naar onze naam, want hij heeft geen reservering in ons systeem, wij kijken elkaar een beetje raar aan en zeggen wat er ook gebeurt wij slapen wel vannacht hier onder dak, desnoods in de bank die in de lounge staan. De man achter de receptie gaat met iemand bellen, wat hij allemaal zegt wij weten het niet, maar na een kleine 10 minuten brengt de man die onze koffers zo rap naar binnen bracht ons naar een kamer. Het is een ruime kamer met 2 aparte bedden, het is niet helemaal vd Valk, maar ons hoor je niet klagen. Na een hele lange dag, gaan we om 1.30u toch maar proberen om te gaan slapen.