Klein Petra, koffie, theater, markt en naar huis

2 mei

Halverwege de nacht worden we geroepen door Allah, foj wat een stem heeft die kerel, dat hij schreeuwt is nog tot daaraantoe maar van mij hoeft hij dat niet perse te doen, we doen ff een sanitaire stop en kruipen daarna weer op onze plank. Zo rond een uur of half 8 vinden we het wel welletjes en verlaten onze hut om ons lekker op te frissen in de douchekamer. We douchen met de ogen half dicht zien we tenminste niet alles. Dan zitten we even heerlijk in het zonnetje en gaan aan het ontbijt. De andere gasten hebben al ontbeten, maar gelukkig nog wat voor ons over gelaten. Eef vraagt ook nog of er jam is. Levi komt aan met een lepel, maar dat bedoelen we niet. Ze wijst nogmaals op de jam, maar dat had ze beter niet kunnen doen, want dat staat Levi niet aan, iets wat ik niet heb moet je niet vragen en hij wordt wat vurig, we kijken wat dom van ons af en zeggen dat het ok is. Even later komt hij toch nog met een klein bakje jam aan en zegt dat de rest op is en dat ze dat in de stad moeten gaan kopen. We proberen te genieten van het ontbijt, maar het heeft nog geen schampschot gehad van het ontbijt van onze Gerrit en Toos of zouden ze hier Mohamed en Fatima heten? Maar we piepen niet er zijn er zat die het minder hebben. Nadat we genoeg hebben pakken we onze tassen, rekenen we af en begeven we ons naar Little Petra. Daar hebben we weer stenen en gaan we weer klimmen. Ook dit is mooi! Na een poos daar rondgesjouwd te hebben gaan we weer terug richting Amman, we doen nog een keer een koffiestop en bezoeken we Karak castle een opgraving. We komen in het stadje aangereden en iemand wijst ons een parkeerplaats, wel moeten we dan nadat we het kasteel bezocht hebben wat komen drinken. We hebben inmiddels al trek dus we besluiten vast wat bij hem te eten, dat is ook goed en of we nog drinken dat zien we nog wel. Na een tijdje komt ons broodje met kip en ja hoor het is wederom niet smerig. Nadat we het eten op hebben lopen we richting het kasteel en sjouwen daar weer een poos rond en we verbazen ons dat men zoiets tig jaar heeft kunnen maken, knap staaltje werk. Als we op een hoger gelegen punt staan kunnen we ook de dode zee weer zien, mooi! We bekijken van alles en rond de klok van 16.00u stappen we in de auto richting Amman, na een kleine 2 uur gereden te hebben komen we aan bij het huis van onze vrienden, de vrouw des huizes heeft heerlijk spaghetti gekookt en een salade gemaakt, toppie! Na het eten drinken we nog even koffie en genieten we van een overheerlijke appelflap ook gebakken door de huisvrouw een ware keukenprinses, daarna worden we weer door onze vaste chauffeur naar ons hotel gebracht, ideaal! We stappen in de lift, maar ons pasje weigert dienst, dus we kiezen voor de trap, bij de kamer aangekomen krijgen we de kamerdeur er ook niet meer mee open. We beginnen iets te lachen, maar we denken wel waar zijn onze koffers en waarom werkt het niet. Ik sprint ff naar beneden en meld me bij George Clooney en zeg dat de pas niet meer werkt. Hij rommelt wat achter de pc en geeft op een onbeschofte manier mijn pas terug, prima jonguh, als het maar weer werkt anders kom ik terug. Ik stap in de lift en ja hoor het werkt weer, Eef staat nog bij de kamer de wachten en ook de kamerdeur wil weer open met de pas, gelukkig onze koffers zijn er nog en de bedden zijn heerlijk opgemaakt. We love it. We genieten van de heerlijke douche, relaxen nog wat en om 23.15u houden we het voor gezien en gaan we de achterkant van onze ogen bekijken.

3 mei.

Vandaag hoeven we niks en starten we rustig op, we ontbijten en doen alles in slow motion. We slenteren door de stad en doen een bakje koffie, uiteraard met een donut bij een tent die ze in Nederland kennen onder de naam dunkin donuts, de donuts smaken hier hetzelfde als in Nederland. Daarna gaan we op zoek naar ducktape, we hebben een stukje mee als voorbeeld en we hebben op internet opgezocht wat de naam is van dat spul in het Arabisch, we kijken hier en daar en we vragen het, maar nee dat hebben ze niet. Als we de moet bijna opgegeven hebben na nog een keer vragen zegt de jongen weer nee, maar hij verteld ons waar we het wel kunnen kopen, dat is 5 winkels verderop, bij de boekhandel. Een wat oudere meneer steekt een heel verhaal af en wij proberen hem in het Engels wat te vertellen, 2 problemen, wij verstaan hem niet en hij ons niet, maar we krijgen hem wel aan het verstand dat we de ducktape willen die daar achter de kassa ligt en hij krijgt z’n geld, hoe mooi is dat? We kopen nog wat brood bij de bakker, pinda’s in de notenbar en cola bij weer een ander shopje, zo hebben we wel genoeg voor de lunch en eten dat lekker in de stad op een bankje op. Nadat we weer vol zijn gaan we terug naar het hotel, om met de gekochte tape de koffer van Eef nog wat te verstevigen, het zou nl. erg vervelend zijn als haar ondergoed op de band van Schiphol draait en haar koffer daar in stukken achteraan komt. Als we dat geregeld hebben gaan we weer naar het koffiehuis naast ons hotel, dat is de enige plek in deze stad waar we tot nog toe een soort terrasje buiten gezien hebben. We nemen plaats en na een lange tijd komt er iemand vragen of we wat drinken willen, we geven onze bestelling door en na wederom een hele lange tijd, meer dan een half uur komen daar onze bakjes koffie… goed bereidt kost even tijd denken we er maar bij…na een poosje op de stoep te hebben gezeten krijgen we wel wat trek en bestellen we falafel, we denken dat het makkelijk kan qua tijd want onze vrienden komen ons na 16.00u ophalen om naar de markt te gaan. We bestellen het spul om iets over 3, maar om tien voor 4 hebben we nog niks. We gaan naar binnen en zeggen dat we af willen rekenen, ja maar jullie hebben nog falafel besteld, klopt maar hebben we nu geen tijd meer voor, jammer dan. Vraag niet hoe, maar ineens was de falafel klaar. Wij zeiden pak maar in dan nemen we het wel mee. Niet 1, niet 2, maar 3 bedienden gingen zich ermee bemoeien, maar het kwam goed, wij kregen de falafel mee in een zakje en uiteraard een plastic zakje, hier hebben ze het niet over verminderen van plastic, eerder vermeerderen. We gaan deze keer met de Uber naar de markt, onze vrienden sturen ons de plek waar zij zullen wachten en dat vieren we in, binnen 7 minuten staat Sa’ad voor onze neus en stappen we in. Het is erg druk richting de markt maar Sa’ad is het rijden in dit soort verkeer gewend. Elke vrije millimeter die hij ziet pikt hij in. Na een kleine 20 minuten zijn we op de afgesproken plek en daar staan onze vrienden al te wachten. Na ze begroet te hebben gaan we weer aan de wandel. We kijken onze ogen uit, wat er op de markt allemaal te koop is, jonge katten, gekleurde kuikens, vissen in een plastic beker en als je trek hebt moet je hier even gaan lopen, dan vergaat de lust tot eten je heel rap, als je die dode schapenkoppen, dat verkleurde vlees ziet en ruikt. We stappen lekker door en gaan naar het amfitheater, ook dit zit midden in de stad een indrukwekkend gezicht en mooi. Als we ook het museum bekeken hebben, gaan we naar de andere kant van de stad en bekijken we wat er verder nog aan meuk te koop is. Tis hier niet tussen kunst en kitsch maar tussen kitsch en kitsch, wat bende. We worden bij een tentje aangehouden met de vraag of we daar willen komen eten, onze vrienden hebben daar al vaker gegeten en dat was ze goed bevallen dus we doen het. En echt eerlijk is eerlijk eten klaar maken kunnen ze magnifiek in Jordanië, we smikkelen en smullen weer. Na weer verkwikt te zijn wandelen we met elkaar naar ons ontmoetingspunt, onze vrienden gaan met de bus en wij bestellen weer een Uber. Binnen 5 minuten staat Mohamed voor onze neus en met 15 minuten staan we bij ons hotel. Ik had nog nooit een Uber geregeld maar het is Uber eenvoudig. We rommelen nog wat op onze kamer, doen de meeste spullen vast in de koffer en gaan niet al te laat slapen, al met al weer een prachtige dag.

4 mei

Vandaag staat de wekker op 6.00u want we gaan weer naar huis en worden om 7.45u opgehaald door onze chauffeur. Ik was al iets voor de wekker wakker en direct maar onder de pomp gaan staan. Iets over zessen was ik gereed en lag Eef nog heerlijk in dromenland. Ik probeerde haar wakker te maken door Allah te imiteren en dat ging perfect ze zat ineens rechtop in bed en vroeg wat gebeurt hierrrr?. Nadat ze dat wist kon ze ook lekker onder de pomp en gaan we bij Gerrit en Toos aan ons galgenmaal gegaan. Gegeten en na het eten de laatste spullen in de koffer gedaan en uitgecheckt.Onze privé chauffeur was er om iets over 8 en bracht ons veilig naar het vliegveld. Na afscheid van elkaar genomen te hebben gaan we de trap op om in te checken, dat verloopt vlekkeloos, ze hebben weer op ons gerekend. Dan naar de paspoortcontrole, flesjes water mogen gewoon mee. Eef haar tas wordt eruit gevist. Ze is ff vergeten dat ze haar nagelknipper in de koffer had moeten doen, met een sip gezicht verteld ze dat ze er zo aan gehecht is en dat ze het ding al meer dan 40 jaar heeft en dat ze er gewoonweg niet aan gedacht heeft, ook kijkt die meneer mer argusogen naar een vijltje van 4 cm er worden nog 2 kerels bij geroepen en ze vragen waar we heen gaan? Amsterdam, ooow geen probleem neem maar mee. Zo ook weer geregeld, op naar de koffie. Yes hier zit een Starbucks en die koffie is tenminste te drinken, we kopen er een donut bij en worden weer een beetje mens, nadat dat op is kijken we nog wat in de winkeltjes en kopen uiteraard niks. Dan begeven we ons naar de gate, daar aangekomen zijn ze al aant boarden, dus we kunnen zo instappen, top. We zoeken onze stoel op en doen de riemen vast, klaar voor vertrek.Alles gaat volgens de boekjes. Halverwege de vlucht krijgen we een warme maaltijd, wederom de keuze tussen kip of rundvlees, we gaan beide voor kip. Wat het is weet ik niet maar in dat eten heb ik nooit zo’n trek, uiteraard eet ik iets want dat heurt, Eef geniet met volle teugen van haar maaltijd. Daarna doen we weer heerlijk een dutje en krijgen we vlak voor de landing nog een lekker glaasje cola. Zo we zijn in Kopenhagen tging weer best. Eerst maar eens weer op zoek naar koffie, we belanden bij la Place, pfff hoe ze daar koffie zetten weten we niet maar heul lekker ist niet, omdat ze er een idiote prijs voor vroegen drinken we alles keurig op. We hebben voldoende overstap tijd dus doen alles op onze zeven gemakken. Onze vlucht zou om 18.10u vertrekken en alles lijkt prima volgens schema te gaan. Als iedereen zit duurt het nog minstens 25 minuten voordat we vertrekken, ik heb het vermoeden dat Zelensky eerst NL moest verlaten voordat wij konden gaan, afijn we weten het niet, maar vertrekken dan toch. Na bijna 1,5 uur vliegen komen we op Schiphol aan, waar we landen weet ik niet maar volgens mij zo ongeveer in Aalsmeer of zo we moeten een flink eind taxiën. Ineens zet de piloot het toestel midden op de baan stil, het is 20.00u en we houden 2 minuten stilte, keurig. Daarna weer door en eindelijk we mogen eruit. Op naar de koffers, na uiteraard weer een flinke wandeltocht, de 10.000 stappen moeten nog vol. Na even gewacht te hebben zijn die er ook en dit keer zijn ze niet (verder) beschadigd. Dus door naar de bus die ons naar de parking zal gaan brengen. Ook die staat al te wachten en vertrekt ook binnen 5 minuten, het gaat lekker zo. De auto kunnen we nog vinden, koffers erin en naar huis. We willen eigenlijk nog wel ff snel wat eten, want met een lege maag naar bed is niet zo’n goed idee. Werkelijk de eerste Mac vanaf Schiphol zit bij Amersfoort, wij daar eraf retedruk, dus door, dan maar Nijkerk. Onze bestelling gedaan, opgesmikkeld en om half 11 heerlijk weer in het eigen huis. Nu douchen, slapen en nagenieten. Wat een prachtige reis was het!