Wat doe je zoal

Vanmorgen om iets 3.30u jaja je leest het goed stond Eef voor de deur en kon onze reis naar Samos beginnen. Eerst maar eens op naar Roelofarendsveen daar hadden we een parkeerplaats voor de auto geregeld. Na een klein uurtje toeren door het donkere kikkerlandje waren we er. De taxichauffeur stond de eerste koffers in te laden en wij konden nadat we de auto geparkeerd hadden ook meteen instijgen. Een kleine 10 minuten en we stonden op Schiphol. We hadden afgesproken bij het meetingpoint dus daar heen gesjouwd we waren er als eerste, maar al snel waren we als groep compleet. Nu konden we naar de incheckbalie. Schiphol wordt ook steeds moderner en met minder mensen dus het inchecken mag je zelf doen. Na wat geklungel op een scherm hadden we het bagagelabel, en een hele rits stickers, sticker hier sticker daar en we waren helemaal klaar dachten we. Nu in de rij die gelukkig niet zo heel lang was. 1 persoon van de groep kreeg het inchecken via selfservice niet voor elkaar. Hij naar de balie. Uuh ja meneer het toestel is overboekt en het is maar de vraag of u mee kunt.... Pardon? ja als u snel naar de gate gaat kunt u misschien nog mee, zij daar kunnen u vertellen of er misschien iemand anders is die niet gekomen is, zodat u die plek in kunt nemen. Ik snap nu wel dat vliegtuigmaatschappijen op deze manier goud geld kunnen verdienen. Ons zelf geprinte kofferlabel en overige stickers waren ook niet goed dus rats die konden er ook weer af. Hup nieuw label eraan en klaar waren we. Op naar de douane, we waren die dag niet de enigen die op reis gingen, er wilden naar de koffie maar de wachttijd bij de douane bedroeg 25 minuten zagen we op de digitale borden, tsja minder fijn maar helaas het moet wel ff gedaan worden. Het zwarte goud zien we bijna door onze neus geboord worden. Afijn alles klaar en we kunnen doooooorrrr. We hebben nog 5 minuten en dan moeten we al boarden. Eef past ff op de handbagage en ik haal heul rap een bakje koffie. Zo zie je als je met meer mensen gaat heb je de tijd goed nodig. Gelukkig mag onze reisgenoot ook mee, maar moet hij op Zürich weer vragen of hij mee mag naar Athene, tis toch niet te geloven als je het volle pond hebt betaald en steeds afwachten moet of je mee mag. Na 1,5 uur vliegen met een glaasje drinken en een soort van puddingbroodje kwamen we veilig op Zürich aan. Wat naar buiten gekeken even het toilet bezocht, groepsfoto gemaakt en toen weer op naar de gate voor de vlucht naar Athene. De medereiziger mocht gelukkig ook weer mee. Tijdens deze vlucht kregen we weer drinken en een lekkere quiche we konden kiezen tussen zoet of hartig. Weer een goede vlucht gehad en we stonden in Athene. Weer ff wachten en een bakje koffie gedronken, de tijd van boarden was er zo. Met een bus werden we naar het vliegmachientje gebracht. Het was zo’n klein toestel met van die propellers aan de vleugels en de stoelen 2 aan 2. Uuuh ga ik dit leuk vinden? Iedereen was aanwezig ook onze groepsgenoot mocht weer mee, de deuren werden gesloten en de kist werd in beweging gezet. Ik had beter even om oordoppen kunnen vragen, wow wat een herrie en ook tijdens de vlucht. Het is bijna niet te geloven maar ook op deze vlucht kregen we drinken en iets te knabbelen, kunnen die zuinige Nederlandse vliegtuigmaatschappijen nog een voorbeeld aan nemen. Na 3 kwartier werd de landing ingezet en kwam Samos in beeld. De landing ging prima en het zonnetje lachte ons toe, een heerlijk welkom dus! Hup op naar de aankomsthal en wachten op de koffer, voor mijn gevoel hadden we die net zo goed zelf even uit het ruim kunnen pakken, maar dat gaat natuurlijk niet. Even wachten bij de bagageband en ja hoor de koffer zit erbij ook een fijn idee. Iedereen heeft zijn/haar bagage en we kunnen naar het autoverhuurbedrijf. Er worden 3 auto’s gehuurd zodat we ons kunnen redden deze weken. De auto’s worden voorgereden en dat wordt passen en meten om de koffers erin te krijgen, maar het past we kunnen gaan! Eef en ik rijden mee in een Mercedes en hebben wat gekkigheid over een ster en iets met de voorruit.... Na een halve kilometer ziet de bijrijder een lampje branden en vraagt aan de chauffeur waar of dat van is. Het blijkt van de bandenspanning te zijn dus wij weer terug naar de luchthaven het vrouwtje van het verhuurbedrijf erbij en ja hoor, we moesten een andere auto hebben. Zie je wekl een ster in de voorruit is toch beter.... koffers eruit en er komt een andere Mercedes voorrijden. Je gelooft het of niet gaan die mannen staan te kletsen over het type ster het vermogen enz. en de dames mogen de koffers erin sjouwen anders stonden we er een half uur later nog. Op naar het hotel. Het was een kleine 20 minuten rijden en we kwamen ook langs het vluchtelingen kamp. Niet voor te stellen dat er echt mensen leven. 8.000 hebben we ons laten vertellen, daarvan 1.000 kinderen. Volgens de hoteleigenaar ‘wonen’ er wel 10.000 mensen. Aangekomen bij het hotel krijgen we de sleutel en spreken we af dat we om half 8 weer verzamelen om gezamenlijk in het stadje te gaan eten. We hebben een eenvoudige maar heerlijk schone kamer. Even relaxen en daarna lekker een souvlaki gegeten. Terug in het hotel samen de dag afgesloten en toen ons ten ruste gelegen, want morgen gaat het echte werk beginnen.

Dinsdag gaat de wekker om 6.30u want om 7.30u worden we aan het ontbijt verwacht, het ontbijt smaakt ons prima. We maken een lunchpakket klaar voor de tussen de middag en de afspraak is dat we om 8.15u klaar staan en om 8.30u ons melden bij de shop. We krijgen een peptalk dat ze super blij zijn dat wij er zijn we mooi werk gaan verrichten enz enz daarna gaan we naar een klein kantoortje om ons te registreren als vrijwilliger. Eerst moeten we een formulier invullen en ondertekenen en daarna aan de balie afgeven. De mw aan de balie is behoorlijk geïnteresseerd in de stempels die in mijn paspoort staan en vraagt wat die te betekenen hebben. Ik zeg dat ze te maken hebben met de vakantie in Gambia. Ze bladert nog wat heen en weer, ondertekend mijn formulier en ik sta geregistreerd als vrijwilliger op Samos. Als iedereen van de groep zo’n formulier heeft, voorzien van stempel en handtekening kunnen we weer gaan. We rijden eerst naar de haven waar de truck uit Nederland staat, want die is in de nacht ook gearriveerd. We maken even kennis met de chauffeurs en vertrekken daarna richting het warehouse. Het warehouse moet je zien als groot pakhuis waar alle spullen liggen die in de shop uitgedeeld worden aan de vluchtelingen. Het is nog wat onoverzichtelijk, want ze hebben dit warehouse pas 3 weken. Engelsman Steve is voor ons deze weken de baas van het warehouse en deelt de lakens uit aan ons er is veel werk te doen, maar eerst krijgen we een rondleiding over het terrein en het warehouse zelf. Eef en ik beginnen na de rondleiding wat te trekken in dozen die na de brand die in november gewoed heeft in het vorige warehouse in een loods gezet zijn. Deze zitten compleet onder roet en hebben brandschade. We stuiten op dozen shampoo, tandpasta, zeep, kruiken en wat al niet meer zij. Wij de shampoo bussen in de kruiwagen, water erbij en poetsen maar. Niet te geloven zoveel als er zijn we vullen zo ongeveer onze hele dag met het schoonmaken van deze bussen, tandpasta en opruimen van meuk. Nog even geholpen met het lossen van de vrachtwagen. En toen weer terug naar de shop, waar we met alle vrijwilligers de dag een soort van afsluiten. Ons wat opgefrist en gezellig inclusief de chauffeurs wat gegeten. Dagsluiting gehouden, moe en voldaan de koffer in. Zo vullen we ook de woensdag en de donderdag en vanaf vrijdag werken we in de shop. Daar mogen de vrouwen 30 minuten komen ‘winkelen’ ze moeten in de 30 minuten kleding uitzoeken of ze nu geen kind of er 7 hebben je kunt wel nagaan dat dat natuurlijk niet lukt dus dan knijp ik gewoon een oogje toe. Er is een groot verschil tussen de dames, sommige kunnen heel rap winkelen en anderen bekijken het tot het laatste item wat er ligt en zuchten dan nog eens, ik vermoed dat ze het dan eigenlijk allemaal niks vinden. Sommige kunnen een beetje Engels maar de meesten niet en helaas kan ik geen Frans spreken dus ook hen kan ik niet verstaan gelukkig snappen ze wel heel goed dat als je 1 of 2 vingers opsteekt dat ze dan 1 of 2 kledingstukken uit mogen zoeken. 1 mevrouw dacht me in de maling te kunnen nemen en drukte drie broeken in haar tas terwijl ze er maar 2 mocht ook die kreeg ik aan het verstand dat ze er 1 teveel had, haar ogen gaven aan dat ze me niet zo heul leuk vond, sorry madamme. De meeste dames zijn blij als ze de shop verlaten en bedanken je een aantal keer voordat ze vertrekken, weer anderen geven je een dikke knuffel. En dan mogen ze over een maand pas weer terug komen. Aan het eind van de dag starten we met het maken van pakketten voor new arrivals, dat is voor de mensen die net aangekomen zijn. Het zijn letterlijk en figuurlijk overlevingspakketten. Met 1 set kleding, een regenjas, voor iedereen1 slaapmatje van 1cm dik een slaapzak voor iedereen, 1 handdoek voor allemaal 1 deken voor allemaal, soms wel een tent en soms geen tent. In het weekend zijn we vrij, we touren wat over het eiland en zien mooie dingen, ook zijn we even naar de ingang van het kamp geweest en daar kregen we een gesprekje met een jongen, hij zat al 7 maand met zijn oom in het kamp, had geleerd voor elektriciën, maar wist echt niet hoe zijn toekomst eruit zag, vreselijk toch voor zo’n knul?! Na een tijdje de boel een beetje bekeken te hebben komen de clowns het ‘speelterrein’ op gereden. De eerste kinderen komen de berg al afgerend, want zij herkennen de clowns en het busje al. De kids helpen met de dingen uit laden en klaar leggen. Ze vragen aan ons of we willen helpen want ze komen handjes tekort tuurlijk willen we dat dus hup een hesje aan en de kids die uit het kamp komen helpen oversteken. Schitterend die blijde koppies, sommige rennen je ondeugend voorbij anderen geven je een high five en weer anderen zingen al keihard mee omdat ze de clowns al eerder gezien hebben. Het is super leuk om te zien en wat zijn ze blij. Op een gegeven moment voel ik een klein smoezelig handje in mijn hand en hoor ik my friend my friend en ik word meegetrokken naar een ventje wat huilend op een steen zit. Onder zijn teen ligt een plasje bloed.... uuuh en dan roepen ze mij. Ik heb heel rap een clown geroepen en hij heeft het teentje waar een beste snee in zat vakkundig behandeld. We hebben ook nog een aantal pakketten ingepakt voor de new arrivals. We werken de maandag, dinsdag en woensdag weer in de shop en ‘werken’ elke dag zo’n 70 tm 75 vrouwen de shop uit. Maandag maken we 29 pakketten voor de new arrivals, dinsdag 6 en woensdag 8. Dus wellicht heeft het wel invloed gehad dat onze vriend Erdogan de grenzen open gezet heeft.